Heilige locaties van Corsica

Cauria megalithische site, Corsica

Stantari en Renaggiu menhirs, Dolmen van Fontanaccia

Verspreid over de dunbevolkte heuvels van Zuidwest-Corsica zijn talloze megalithische vindplaatsen die dateren uit het vijfde millennium voor Christus. Weinig bestudeerd, de identiteit van hun bouwers en hun doel blijft mysterieus. Een vergelijking met prehistorische structuren met vergelijkbare vormen in continentaal Europa suggereert de Corsicaanse uitlijning van staande stenen, of menhirs, werden gebruikt voor astronomische waarnemingen en de kammenheuvels, of dolmens, werden gebruikt voor ceremoniële of genezende doeleinden. Een veel voorkomende misvatting die door toeristische gidsen wordt bestendigd, is dat de menselijke skeletresten in en rond een paar hunebedden aangeven dat ze als grafkamer worden gebruikt. Er is echter geen archeologisch bewijs om dit idee te ondersteunen. De stenen structuren zijn veel ouder dan de botten die in sommige zijn gevonden. Een oude cultuur bouwde de hunebedden, terwijl recentere mensen ze gebruikten als handige, reeds opgegraven plaatsen die geschikt waren voor het begraven van de doden.

Een uniek kenmerk van enkele van de Corsicaanse staande stenen, die wel dertien meter hoog kunnen worden, is hun weergave van menselijke anatomische kenmerken, zoals gezichten, schouders en handen, evenals zwaarden en dolken. Een grote verscheidenheid aan megalithische staande stenen is gevonden in andere delen van Europa, maar weinigen met zulke duidelijk gedefinieerde antropomorfe kenmerken als die van Corsica. Enkele van de mooiste megalithische overblijfselen op Corsica zijn te vinden in Cauria, Palaggiu en Filitosa.

Bekend bij de lokale bevolking als Stazzona del Diavolu (The Devil's Forge), de Dolmen van Fontanaccia worden beschouwd als de best bewaarde dolmen op Corsica. Bijna twee meter hoog, met zes enorme granieten blokken die het grote stenen dak ondersteunden, was het ooit volledig bedekt door een aarden heuvel, lang geleden weggeërodeerd.

De twee lijnen van staande stenen in de Stantari Menhirs zijn uitgelijnd in een noord-zuid richting. Alle stenen zijn zonder kenmerken, behalve twee met ruwweg gebeeldhouwde ogen en neuzen, en zwaarden diagonaal over hun fronten. In de buurt zijn de andere Cauria-menhirs genaamd Renaggiu.

Kerk van Santa di U Niolu, Casamaccioli

Diep verborgen in de steile granieten bergen van Noord-centraal Corsica, is het kleine dorpje Casamaccioli de thuisbasis van een legendarisch beeld van de Maagd Maria, bekend als de koningin van de hemel of Kerstman di U Niolu. Gelegen aan de kant van het Calacuccia-meer met een prachtig uitzicht op het Cinto-massief in het noordwesten, organiseert het dorp elk 8 september een driedaags festival dat meer dan 10,000 pelgrims trekt.

Het verhaal van het wonderbaarlijke beeld begon op een stormachtige nacht in de 15e eeuw toen een schip uit koers werd geblazen tussen het eiland Corsica en Italië. De situatie leek hopeloos en de kapitein van het schip bad tot de Maagd Maria om hulp. In zijn wanhoop beloofde hij het mooiste standbeeld van de Madonna dat hij in Genua kon vinden te schenken (sommige bronnen zeggen in Napels). Onmiddellijk verscheen er een vreemd licht boven het Franciscaner klooster in het Tafonata-woud in het zuidoosten van Corsica. De kapitein zag dit als een teken, een boodschap van de Goddelijke Moeder. Hij hield zich aan zijn belofte en later werd een standbeeld in de kloosterkerk geplaatst. Vanaf die tijd begonnen wonderen te worden gemeld. In de 16e eeuw, toen Turkse piraten het klooster verwoestten, werd het standbeeld van de Madonna gered. Eerst werd het naar de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Stella Pigna in Balagne in het noorden van het eiland gebracht en daarna per muilezel diep de bergen van de Niolu-regio in gebracht. Toen de muilezel het dorp Casamaccioli bereikte, weigerde hij verder te gaan. Het beeld werd geplaatst in de kapel van Saint Antoine nabij de begraafplaats. De volgende dag verscheen het op wonderbaarlijke wijze weer midden in het dorp. Nadat dit meerdere keren was gebeurd, bouwden de Niolu-herders een kerk gewijd aan de Maagd. Sinds die dag vieren de Corsicanen het feest van de geboorte van de Maagd.

Het festival begint met een religieuze dienst in de ochtend die wordt gevierd op het plein voor de kerk. Het kleurrijk geschilderde houten beeld van de Maagd Maria wordt uit de kerk gehaald en naast een oud kruisbeeld voor een altaar geplaatst. Als de mis begint, zingt een groep van vijf mannen de Paghjella, een traditioneel gezang. Na de mis volgden tientallen witgeklede mannen, afkomstig van plaatselijke religieuze broederschappen, of Cunfraternita, draag het heilige beeld rond het dorpsplein in een complexe route die rond het kruisbeeld in spiralen slingert en tot rust komt. Genaamd de graniet, het is een processie die zijn wortels heeft in de sjamanistische tradities van de voorchristelijke tijd. Bij het overwegen van religieuze zaken op Corsica is het belangrijk om te begrijpen dat het eiland, met name de bergachtige gebieden, al duizenden jaren doordrenkt is van sjamanisme. De christelijke praktijk van pelgrims bij Casamaccioli die de spiraalvormig pad rond het kruis - terwijl je het heilige beeld vasthoudt - is gewoon een re-enactment van een prehistorische sjamanistische ceremonie.

Na de religieuze gebeurtenissen begint de spannende driedaagse Niolu-beurs. Het is een tijd van feesten, drinken, zingen en dansen. Er zijn kraampjes waar vlees, kaas, wijn, honing en andere lokale producten worden verkocht. Vroeger bood het festival de belangrijkste gelegenheid van het jaar voor boeren uit afgelegen dorpen om te kopen, verkopen en ruilen. In ruil voor lokaal geproduceerde items konden ze hardware, hoeden, paardentuig, houtsnijwerk, textiel, schoenen en al het andere kopen dat niet in de bergen gemaakt kon worden.

Een van de meest interessante evenementen op de beurs is de Chjam 'è Rispondi, een soort verbale steekspelwedstrijd tussen de bergherders. Eén herder zal een uitdaging zingen (Chajama) en een ander zal reageren (Antwoorden) in dezelfde melodie en ook in rijm. Het is snel, heen en weer, vol humor en humor, en de zanger die zich het beste kan uitdrukken wordt beloond met applaus en gelach van het publiek. De verzen die door de oudere mannen worden gezongen, zitten vaak vol verrassend mooie poëzie. Gokken is ook een centraal onderdeel van het festival, met kaartsessies die de hele dag en nacht worden gehouden in casino's zonder vergunning. Het is niet ongebruikelijk dat sommige herders delen van hun kudde weggokken na een nacht van zwaar drinken.

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.