Beste vriend,

Allereerst wil ik iedereen die deze nieuwsbrief ontvangt een vredig en gezond 2020 wensen. Het jaar zal gevuld zijn met veel onverwachte gebeurtenissen, sommige inspirerend en andere uitdagend. Het is belangrijk voor ons allemaal om elke dag te beginnen met een vriendelijke houding en de intentie om goedheid en schoonheid in de wereld te brengen. Een paar dagen geleden zag ik een film over de Dalai Lama en ik was erg geïnspireerd door zijn vele decennia waarin hij in wezen hetzelfde zei: gemoedsrust cultiveren en medeleven tonen onder alle omstandigheden. Wijze raad voor ieder van ons.

EEN NIEUWE NAAM VAN DE WEBSITE - WORLD PILGRIMAGE GUIDE

Als u de afgelopen weken op de website bent geweest, zal het u zijn opgevallen dat deze niet langer Places of Peace and Power heet, maar nu World Pilgrimage Guide heet. Ik heb de naam van de website veranderd voor wat bekend staat als SEO, oftewel zoekmachineoptimalisatie. Dit betekent in feite werken aan de structuur van de website, zodat internetzoekmachines deze gemakkelijker kunnen vinden en delen met geïnteresseerde kijkers. De website heeft veel schoonheid en ik wil dat aan miljoenen en miljoenen mensen overal ter wereld geven. Een nieuwe functie van de website, toegankelijk vanaf elke pagina bovenaan de rechterzijbalk, is "Hoe deze website te gebruiken", die iedereen die de website voor het eerst bezoekt, of wanneer dan ook, vertelt hoe ze de website het beste en gemakkelijkst kunnen gebruiken.

NIEUWE FOTOGALERIJEN

Sinds de laatste nieuwsbrief heb ik verschillende nieuwe fotogalerijen toegevoegd voor zes landen en acht staten in Noord-India. Elk van deze zijn hieronder gelinkt. Kijk bij het bekijken van deze fotogalerijen goed en neem de tijd. Let op de manieren waarop elk van de foto's is opgebouwd. Kijk naar de vier hoeken, de vier zijden en de opstelling van visuele elementen in het frame. Wat krijg je bij de World Pilgrimage Guide website, naast zijn waardevolle informatie, is een gelegenheid om te staren naar vele honderden fijn vervaardigde foto's. De structuren op de heilige plaatsen zijn enkele van de grootste kunstcreaties van de menselijke beschaving en de website is een prachtige kunstgalerij die ze laat zien.

MIJN RECENTE REIZEN

De afgelopen twee jaar, 2018 en 2019, sliep ik in 360 bedden in 35 landen. Voor 2019 betekende dat de landen Brazilië, Chili, Bolivia, Peru, Verenigde Staten, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Zweden, Egypte, India en Bhutan. Sommige hotels en bedden waren aangenaam en schoon, andere niet. Sommige restaurants waren goed, andere niet. Sommige wegen en verkeer waren verschrikkelijk (Jakarta, Dhaka, Calcutta), andere waren uitstekend (Wenen, Stockholm). Slecht of goed, het is voorbij in een minuut, een uur, een dag of een nacht. Door hiermee om te gaan, krijg je de kans om je vaardigheid in loslaten op te merken - hoe vrij ben je van last te hebben van vuil en lawaai, toiletten die niet werken, koude douches, onhygiënische restaurants en veel gevaarlijk rijgedrag. Weer een dag een ander hotel, een andere weg, een ander restaurant: je past je aan en gaat verder. Reizen zoals ik doe, ongeveer twintig plaatsen per maand verplaatsen, biedt een doorlopende reeks lessen over loslaten, niet gehecht zijn, niet boos worden op voortdurende verandering. Laat maar zo.

Degenen onder jullie die mijn vorige nieuwsbrief hebben gelezen waarin mijn reizen in Latijns-Amerika in de eerste maanden van 2019 worden beschreven, weten dat ik van plan was om later in het jaar naar Algerije te reizen. Nou, bij mijn vierde poging om dat land te bezoeken, was ik opnieuw gefrustreerd. Ik voltooide al het benodigde papierwerk, gaf $ 180 uit voor de visumkosten en meer dan $ 500 voor de vereiste vluchten van en naar het land, maar toen mocht ik op mysterieuze wijze en zonder opgaaf van reden door het Algerijnse consulaat in New York City niet gaan . In afwachting van het Algerijnse visum heb ik zes weken rondgereden in Oostenrijk, Slovenië, Kroatië en Zweden (de heilige plaatsfoto's van die reizen staan ​​in de linklijst hierboven) en keerde toen terug voor mijn vijfde reis naar Egypte. Ik bezocht verschillende sites die ik eerder had gefotografeerd en ook een paar waar ik nog niet eerder was geweest, waaronder het fascinerende, raadselachtige en zelden geziene Serapheum. 

In Egypte was ik deze keer van streek, net als een paar jaar geleden toen ik heilige plaatsen in het land Oezbekistan opnieuw bezocht, met de archeologische reconstructies en het onderhoud van lage kwaliteit op tal van belangrijke locaties zoals Karnak, Luxor, Edfu, Dendera, Philae en anderen. De Egyptische regering rekent hoge toegangsprijzen voor deze sites, maar te weinig van het geld gaat daadwerkelijk naar de juiste wederopbouw en onderhoud, terwijl een deel ervan verdwijnt in de zakken en offshore-bankrekeningen van verschillende corrupte politici en militaire functionarissen. Wat kan hieraan worden gedaan? Eigenlijk niets, maar ik vind het wel belangrijk om er aandacht voor te vragen. Ik bezoek en bestudeer de heilige plaatsen van Egypte sinds 1970 - al meer dan vijftig jaar - en ben bedroefd door hun voortschrijdende achteruitgang. 

Aan de andere kant vind ik het belangrijk om nogmaals te stellen dat er absoluut geen bewijs is dat een van de piramides in Egypte ooit werd gebruikt, althans toen ze aanvankelijk werden gebouwd, voor begrafenisredenen. Verschillende schrijvers blijven dit verkeerde idee bestendigen en het moet echt gestopt worden. Wat betreft de Grote Piramide in het bijzonder, deze werd niet alleen nooit gebruikt voor begrafenisdoeleinden, hij werd zelfs niet gebouwd door de dynastieke Egyptenaren. Lees mijn essay over de Grote pyramide om meer te weten te komen over de werkelijke leeftijd en het waarschijnlijke gebruik.

Na mijn maand in Egypte keerde ik voor mijn 16e bezoek terug naar India en kon eindelijk mijn reizen naar alle 29 staten van het land voltooien. Tijdens een reis van vier maanden in de noordelijke delen van het land keerde ik terug naar de heilige stad Varanasi (die ik voor het eerst met mijn moeder bezocht in 1966) om mijn oude vriend professor Rana Singh te bezoeken, die ongetwijfeld de meest vooraanstaande expert ter wereld is op het gebied van bedevaartstradities en heilige plaatsen van India. We brachten drie plezierige dagen samen door, praatten over veel onderwerpen, genoten van lekker Indiaas eten (zijn vrouw is een geweldige kok) en dronken goede whisky. Rana zal het ermee eens zijn, en hij zou moeten weten, dat mijn fotografische documentatie van de heilige plaatsen van India de meest uitgebreide en mooiste is die ooit is gemaakt. Ik moedig u aan om de tijd te nemen om de foto's van India op de links in deze nieuwsbrief te bekijken. Sommige afbeeldingen zijn zeldzaam of volledig uniek.

Velen van u zullen afgelopen juli in het wereldnieuws hebben gelezen dat premier Modi een radicaal en vervolgens veel geprotesteerd politiek beleid voerde in de staat Kasjmir (die ik sinds 1967 vijf keer heb bezocht). Dit gebeurde slechts drie dagen nadat ik de moeilijke pelgrimstocht naar het gevierde Shiva-heiligdom van Amarnath had voltooid. Ongeveer honderdduizend pelgrims maken elke zomer de zware tocht naar het Amarnath-heiligdom, gedurende een periode van drie maanden wanneer de sneeuw en het ijs voldoende zijn gesmolten om toegang te krijgen tot het hooggelegen heiligdom. Voor zover ik kon vaststellen, was ik een van de slechts twee buitenlanders die dit jaar de pelgrimstocht maakten.

Halverwege mijn reis door India vloog ik naar het land Bhutan, waar ik drie weken lang naar meer dan twee dozijn afgelegen pelgrimsoorden reed, waarvan sommige bijna nooit door buitenlanders worden bezocht. Door het hele land zijn er honderden tempels en kloosters, hoewel slechts een klein aantal hiervan echte bedevaartsoorden zijn. Dit is een vergelijkbare toestand die je in andere delen van de wereld aantreft: hoewel er veel religieuze plaatsen zijn, is slechts een klein percentage ervan echte bedevaartsoorden, wat betekent dat ze bezoekers trekken van buiten het gebied waar ze zich bevinden. Het is belangrijk om dit onderscheid tussen normale religieuze plaatsen en echte bedevaartsoorden te begrijpen.

Een van de meest opvallende dingen die je zult zien in de tempels en kloosters van Bhutan - waar een vorm van boeddhisme genaamd Vajrayana wordt beoefend - zijn de schilderijen en standbeelden van de zeer vereerde 8e-eeuwse wijze die bekend staat als Padmasambhava of Guru Rinpoche. Oorspronkelijk afkomstig uit ergens in Noord-India en door veel boeddhisten beschouwd als een tweede Boeddha, wordt Padmasambhava bijna altijd afgebeeld met een streng uiterlijk. Meer dan een paar boeddhisten in Bhutan en andere regio's waar de Vajrayana-traditie wordt beoefend, zullen je vertellen dat Padmasambhava een groot deel van zijn leven besteedde aan het bestrijden en onderwerpen van demonen en andere schadelijke entiteiten. Hoewel het meestal een oefening in frustratie is om over deze kwestie te discussiëren met boeddhisten uit deze regio's - er is geen archeologisch of paleontologisch bewijs dat 'demonen' ooit in Bhutan of waar ook ter wereld hebben bestaan ​​- is het, voor mij althans, fascinerend om overweeg waarom Padmasambhava bijna altijd op strenge en niet-glimlachende manieren wordt afgebeeld. 

Mijn interpretatie van zijn niet-lachende uiterlijk is niet omdat hij zich klaarmaakt om tegen demonen te vechten of dat net heeft gedaan, maar omdat hij bezig is geweest met de spirituele waanvoorstellingen van de pre-boeddhistische inwoners van de regio, en ook met de voortdurende waanvoorstellingen van de Vajrayana-beoefenaars. In deze interpretatie kan Padmasambhava worden opgevat als een nodig strenge leraar omdat hij te maken heeft met de oppervlakkige en vaak onjuiste spirituele kennis van mensen. De 'demonen' rennen niet buiten door de bergen om onheil te veroorzaken, maar in de menselijke geest veroorzaken ze nog meer onheil.

Waarom vestig ik de aandacht op deze zaak? Om de reden dat ik in de wereld van vandaag maar een paar echt effectieve en wijze leraren of goeroes observeer. Het is mijn vaste overtuiging dat een overgrote meerderheid van de mensen van de wereld dat tegenwoordig is geestelijk onvolwassen en verward, en zouden daarom gebaat zijn bij leraren die de wijsheid en het vermogen hebben om hun studenten streng te onderwijzen, en niet met de retoriek om iedereen blij te maken en een goed gevoel te geven die alom wordt aangetroffen in new-age boeken en conferenties. Tegenwoordig kan dit echter een controversiële kwestie zijn om aan bepaalde spirituele mensen voor te houden, omdat velen van hen denken verder gevorderd of 'verlicht' te zijn dan ze in werkelijkheid zijn. Maar eerlijk gezegd, als je de tijd neemt om de spirituele tradities en praktijken van premoderne tijden te onderzoeken, zul je uitgebreid bewijs vinden dat de ontberingen van authentieke spirituele praktijk aangeeft in tegenstelling tot de (pluizige, meestal oppervlakkige en relatief onproductieve) ideeën. zo winstgevend verkocht door een aantal faux-spirituele leraren uit de popcultuur.

Ben ik cynisch als ik dit zeg? Ja, zeer zeker, bewust en met opzet. Kortom, ik ben streng. Ik ben bijna zesenzestig en volg sinds mijn achttiende het sjamanistisch-spirituele pad met een vastberaden focus. Ik ben tien jaar lid geweest van een kloosterorde, heb bijna vijftig jaar lang dagelijks gemediteerd, heb een grote hoeveelheid spirituele literatuur gelezen, heb gesproken met een diverse selectie van filosofen en goeroes, heb meer dan 200 reizen gemaakt op verschillende van plantaardige en chemische ethnogenen, en heb de afgelopen veertig jaar van mijn leven besteed aan het bezoeken van meer dan 1500 heilige plaatsen in 165 landen. En toch beschouw ik mezelf als student. 

Ik heb echter veel gereisd (inclusief elk land in Europa, het hele westelijk halfrond en elk land in Azië behalve Noord-Korea) en ben maar al te zelden personen met een hogere positie tegengekomen die hetzelfde over zichzelf toegeven. In plaats daarvan heb ik degenen ontmoet die, met vaak slechts een klein beetje gedisciplineerde spirituele oefening, zichzelf verkondigen als wijs, bewust en verlicht. Persoonlijk denk ik dat velen (maar niet alle) van hen zichzelf en anderen voor de gek houden.

Ben ik veroordelend als ik dit zeg? Ja, nogmaals, zeer zeker, bewust en met opzet. Zullen sommige mensen dit beledigend vinden? Zeker, en in veel gevallen zijn dit juist de mensen die, naar mijn (hopelijk bescheiden) mening, gebaat zouden zijn bij wat strenge instructie, wat 'harde liefde' van een leraar of goeroe met echte diepgang en wijsheid. Maar dit zal voor hen moeilijk zijn om toe te geven of om instructies hierover te zoeken: het is gewoon zoveel gemakkelijker om hun eigen oppervlakkige verworvenheden te bestendigen. Hoe zou de eerwaarde Padmasambhava omgaan met deze overdreven waanidee? Hij zou (en eigenlijk zouden we hier dankbaar voor moeten zijn) compromisloos streng zijn. Hij zou harde liefde geven waar het zo hard nodig is. Dat zijn het type leraren dat we tegenwoordig hard nodig hebben. Niet (alleen) mooie, lachende gezichten met (gemakkelijk te 'volgen') bestsellerboeken, maar echt wijze leraren die door de (meestal oppervlakkige) façades van hedendaagse 'new-age' faux-spiritualiteit heen kijken. En nogmaals, ik erken dat ik cyclisch en veroordelend ben door dit te zeggen. Dit zou zelfs een (zeldzame) glimlach op het gezicht van Padmasambhava kunnen toveren.

Tegen het einde van mijn reizen in India stierf ik bijna aan een andere - en totaal onverwachte - reeks epilepsie-aanvallen. Sommigen van jullie die mijn werk door de jaren heen hebben gevolgd, zullen weten dat ik tijdens het rotsklimmen op 18 mei 2003 meer dan 70 meter (23 voet) viel en meer dan 50 breuken opliep, waaronder het verbrijzelen van beide polsen, beide enkels, meerdere breuken en het verliezen van vijf voortanden. Een jaar later kreeg ik vanwege de schedelbreuken een ernstig geval van epilepsie, waarvoor ik tweemaal daags een giftige dosis van een anti-epilepticum moest innemen. Dit medicijn zou moeten voorkomen dat ik epileptische aanvallen krijg. In november lukte het om de een of andere onbekende reden niet. 'S Avonds laat in een hotelkamer in New Delhi kreeg ik meerdere aanvallen en lag twaalf uur lang bewusteloos in een plas van mijn eigen bloed. Een paar dagen later kon ik een afspraak krijgen met de toonaangevende epileptoloog van India. Ik vroeg hem of ik meer van het medicijn moest nemen, of een aanvullend medicijn, of een heel ander medicijn? Nee, vertelde hij me, niets zou helpen en ik zou deze aanvallen hoogstwaarschijnlijk in de resterende jaren van mijn leven opnieuw krijgen. Bovendien, vanwege een epilepsieaandoening die bekend staat als aanmaakhout, verhoogt elke reeks aanvallen die ik heb mijn vatbaarheid voor meer aanvallen en hoogstwaarschijnlijk zal een van de volgende afleveringen mijn dood tot gevolg hebben.

Het is waar dat elke levende persoon op elk moment kan sterven, maar vanwege het type epilepsie dat ik heb en de ernst van mijn aanvallen ben ik veel dichter bij de dood dan de meeste mensen (alleen mensen in actief schietende oorlogsgebieden zijn zo dichtbij). Dit was een ontnuchterende beoordeling van mijn toestand en het heeft de afgelopen maanden een opmerkelijk effect op mij gehad. Decennialang, sinds ik voor het eerst over de kwestie nadacht, wist ik dat het leven kostbaar was vanwege de potentiële kortheid ervan. Maar dit was eigenlijk maar een idee, een idee, een gemakkelijk te negeren concept. Wanneer je echter deze massale aanvallen met bijna-doodaanvallen hebt gehad, onverwacht en niet te voorkomen - en ik heb er nu acht gehad in de afgelopen tien jaar - wordt het idee, het concept van persoonlijke dood onmiskenbaar reëel. Echt, ik zou morgen dood kunnen gaan.

Wat deze bijna immanentie van mijn eigen dood voor mij heeft gedaan, is diepgaand geweest. Mijn realisatie is glashelder geworden. Er is geen tijd voor mij om ergens aan te verspillen. Er is niets belangrijkers voor mij dan de voltooiing van mijn werk. Mijn dienst voor het delen van informatie over de heilige plaatsen en de waarde van het bezoeken ervan is van vitaal belang.

Met de voltooiing van mijn recente reizen in Bhutan en Noord-India heb ik eindelijk de bedevaart fase van mijn fotografie van de heilige plaatsen. Ik ben nu klaar om de richting te verschuiven naar de leerfase van mijn werk, namelijk het breder delen van de foto's van heilige plaatsen en de bijbehorende informatie. Met dit in gedachten zal ik doorgaan met het verbeteren van de website met wat ik leer over zoekmachineoptimalisatie en zal ik deze ook op grote schaal gaan promoten in specifieke landen over de hele wereld. De afgelopen maanden heb ik dit in India gedaan met als resultaat dat de website van de World Pilgrimage Guide nu de meest gebruikte en vertrouwde informatiebron is over de pelgrimstradities van India. De volgende landen waar ik me op ga richten zijn Japan, Frankrijk en Spanje, en daarna zal ik een enorme wereldwijde promotie voeren met alle technieken die ik heb geleerd. Blijf op de hoogte van wat ik doe en maak deel uit van een zeer inspirerend geschenk aan de mensen van de wereld.

EEN GROEPS SHAMANISCH EVENEMENT

De afgelopen dertig jaar heb ik enkele honderden diashows gegeven aan meer dan 150,000 mensen. Het is voor mij altijd interessant geweest om naar de reacties van mensen die deze diavoorstellingen hebben bijgewoond. Heel vaak hoorde ik mensen zeggen dat ze opmerkelijke gevoelens van aantrekkingskracht ervoeren bij het bekijken van bepaalde foto's. Wat zou dit kunnen betekenen, vroeg ik me af? Door de jaren heen begon ik te begrijpen dat verschillende mensen resoneerden met verschillende heilige plaatsen en dat de foto's in de diavoorstelling deze ervaringen op de een of andere manier opriepen of veroorzaakten. Op basis van dit inzicht ontwierp ik vervolgens de diavoorstelling om de mogelijkheid van een resonantie tussen mensen en bepaalde heilige plaatsen te vergemakkelijken. De reacties van het publiek waren geweldig. Steeds meer mensen meldden zich sterk aangetrokken te voelen tot specifieke plaatsen en het drong tot me door dat de diashow een sjamanistische functie vervulde. 

De afgelopen vijf jaar heb ik bijna constant gereisd om meer heilige plaatsen te fotograferen en daarom heb ik maar een paar diavoorstellingen gegeven. Op 15 mei in Sedona, Arizona op de Earth Origins 2020-conferentie zal ik opnieuw een van de shows presenteren, maar in een geheel nieuwe vorm als een Groepssjamanistisch evenement. Wat bedoel ik met deze term, een Sjamanistisch Groepsevenement? Open je geest en overweeg het volgende.

Op basis van de opmerkingen die ik ontving van mensen die mijn vorige diavoorstellingen bijwoonden, geloof ik dat bepaalde heilige plaatsen een spirituele of mystieke aantrekkingskracht hebben op bepaalde mensen. Bovendien beweer ik dat terwijl er verschillende foto's worden getoond, er verschillende mensen in het publiek een aantrekkingskracht zullen voelen, een resonantie met de specifieke plaats die wordt getoond. Terwijl die resonantie, die opwinding door die specifieke individuen wordt gevoeld, veroorzaakt het voor elk van hen een corresponderende uitstraling van energie en bewustzijn naar buiten in de ruimte van de zaal en daardoor in het bewustzijnsveld van het hele publiek. Elke foto, elke plek wordt precies 15 seconden getoond, waardoor het energieveld van een aantal afzonderlijke individuen in de zaal wordt geactiveerd en versterkt. Dan wordt een geheel andere heilige plaats getoond en wordt een geheel andere groep individuen geraakt door die nieuwe plaats. Dit gebeurt keer op keer in een mantrische en hypnotische herhaling van vier beelden per minuut gedurende zestig minuten om een ​​gedeeld en constant opladend veld van enorme potentie te creëren, dat zelf in staat is om nieuwe ontwaken van individuele locatie-persoon resonantie en de verdere empowerment van die reeds gevestigde resonanties. Dit is een zeer zeldzame kans om een ​​gebeurtenis van monumentale kracht te zien, te zien en persoonlijk te ervaren.

Hier is een uitgebreid YouTube-interview dat ik deed over de diavoorstelling:

https://youtu.be/bnmt1H70P-4

HET VERHAAL VAN MIJN LEVEN OP DE HEILIGE LOCATIES

In de afgelopen dertig jaar hebben veel mensen me gevraagd om het verhaal te vertellen over hoe ik begon met studeren en het bezoeken van heilige plaatsen over de hele wereld. Ik heb het fascinerende verhaal aan verschillende vrienden verteld, maar tot nu toe nog niet opgeschreven. Daar ga ik de komende maanden mee bezig en zal het in een komende nieuwsbrief delen.

EEN NIEUW EN UITGEBREID FOTOBOEK

Al tientallen jaren wil ik het ultieme fotoboek van de grote heilige plaatsen van de wereld maken. Het boek Heilige aarde, dat Barnes and Noble in 2007 publiceerde, was prachtig. Toch heb ik altijd geweten dat ik op een dag, als ik eindelijk al mijn reizen naar 1500 heilige plaatsen in meer dan 160 landen zou voltooien, een volledig deel van mijn werk zou produceren. Nu ben ik bereid om dat te doen. Dit nieuwe boek krijgt de titel Places of Peace and Power. Het bevat bijna alle foto's uit mijn vorige boeken plus nog eens 100 van de vele heilige plaatsen die ik de afgelopen vijftien jaar heb gefotografeerd. National Geographic maakte de kaarten voor de Heilige aarde boek en zal dat doen voor dit nieuwe boek. En ik zal deze keer de productie-editor en drukker-supervisor zijn, dus ik beloof dat elk deel van het boek perfect zal zijn.

Ik hoop de productie van dit boek te financieren met behulp van een crowdfundingplatform zoals Indiegogo of Kickstarter. Daarnaast ben ik van plan om een ​​van de beste uitgeverijen de eigenlijke productie te laten beheren. Ik wil dat het boek gelijktijdig in tien talen wordt gepubliceerd en in een grote oplage, zodat de prijs per exemplaar goedkoop en betaalbaar is, zelfs voor budgetbewuste mensen. Zeker mijn World Pilgrimage Guide van de, waarin alle foto's van het boek (en nog veel meer) altijd beschikbaar zijn, maar het zal geweldig zijn om de foto's in een groot, mooi fotoboek te zien. In mijn volgende nieuwsbrief later dit jaar zal ik je meer details geven over het boek en hoe je kunt helpen het te realiseren.

ENKELE INTERESSANTE EN BELANGRIJKE LINKS

 

Afmelden: [UITSCHRIJVENEURL]
Voorkeuren voor abonnement: [PREFERENCESURL]