Stonehenge

Stonehenge, de meest bezochte en bekende van de Britse stenen ringen, is een samengestelde structuur die in drie verschillende perioden is gebouwd. In Periode I (radiokoolstofgedateerd op 3100 voor Christus) was Stonehenge een cirkelvormige sloot met een interne oever. De cirkel, 320 voet in diameter, had een enkele ingang, 56 mysterieuze gaten rond de omtrek (met overblijfselen van menselijke crematies) en een houten heiligdom in het midden. De cirkel was uitgelijnd met de midzomerzonsopgang, de midwinterzonsondergang en de meest zuidelijke opkomende en meest noordelijke ondergang van de maan.

Periode II (2150 v.Chr.) zag de vervanging van het houten heiligdom door twee cirkels van 'Bluestones', de verbreding van de ingang, de aanleg van een toegangsweg gemarkeerd door parallelle sloten uitgelijnd met de midzomerzonsopgang, en de oprichting, buiten de cirkel , van de vijfendertig ton zware 'Heel Stone'. De Bluestones, tachtig in aantal en met een gewicht van wel vier ton, zijn van twee verschillende mineraalsoorten. Een type, bekend als gevlekte doleriet, komt uit het Mynydd Preseli-assortiment in Pembrokeshire, Wales. Het andere type, bekend als rhyoliet, is herleid tot een gebied ten noorden van het Mynydd Preseli-gebergte, in de buurt van Pont Saeson. De exacte methode om de gigantische stenen naar Stonehenge te transporteren, ongeveer 150 kilometer naar het zuidoosten, is onzeker. Hoogstwaarschijnlijk werden ze over het land gesleept met behulp van een combinatie van menselijke en dierlijke kracht, en er is gesuggereerd dat grote houten blokken mogelijk zijn gebruikt als rollen om de stenen over vlakke stukken terrein te verplaatsen.

Tijdens Periode III (2075 v.Chr.) werden de Bluestones afgebroken en werden de enorme Sarsen-stenen - die er nog steeds staan ​​- opgericht. Deze stenen, gemiddeld 1500 meter hoog en 1100 ton zwaar, werden vanuit de buurt van de steenringen van Avebury twintig mijl naar het noorden vervoerd. Ergens tussen 1100 en XNUMX voor Christus werden ongeveer zestig van de Bluestones opnieuw in een cirkel geplaatst direct binnen de Sarsen-cirkel, en nog eens negentien werden in een hoefijzerpatroon geplaatst, ook binnen de cirkel. Geschat wordt dat de drie fasen van de constructie meer dan dertig miljoen arbeidsuren vergden. Recente studies geven aan dat het onwaarschijnlijk is dat Stonehenge veel na XNUMX voor Christus nog functioneerde.

Recente studies uitgevoerd door het Stonehenge Hidden Landscapes Project (2010-2014) hebben onthuld dat Stonehenge geen geïsoleerde structuur was aan de rand van Salisbury Plain, maar het centrum van een complexe en wijdverspreide opstelling van rituele monumenten die in de loop van de tijd waren gegroeid en uitgebreid. Met behulp van magnetometermetingen, grondradar en laserscanning vanuit de lucht besloeg het geofysische onderzoek een gebied van 12 vierkante kilometer en drong het door tot een diepte van drie meter. Zeventien voorheen onbekende houten of stenen constructies en tientallen grafheuvels werden ontdekt.

De meeste van de een miljoen bezoekers die Stonehenge elk jaar bezoeken, denken dat ze naar ongerepte overblijfselen van 4,000 jaar oud kijken. Maar bijna elke steen werd tussen 1901 en 1964 opnieuw opgericht, rechtgetrokken of ingebed in beton. Het eerste restauratieproject vond plaats in 1901 toen een leunende steen werd rechtgetrokken en in beton werd gezet om te voorkomen dat hij zou vallen. Verdere renovaties werden uitgevoerd in de jaren 1920 toen zes stenen werden verplaatst en opnieuw opgetrokken. In 1958 werden kranen gebruikt om nog drie stenen te verplaatsen en werd een gigantische gevallen latei of kruissteen vervangen. Vervolgens werden in 1964 nog eens vier stenen verplaatst om te voorkomen dat ze zouden vallen. Het huidige uiterlijk van Stonehenge doet denken aan hoe de site er duizenden jaren geleden uitzag.

In de zomer van 2014 werd een verwarrende vraag over Stonehenge - of de rangschikking van staande stenen ooit een volledige cirkel vormde - toevallig beantwoord. Normaal gesproken bewatert de regen het gras dat rond de staande stenen groeit en tijdens de drogere maanden van de zomer gebruiken stewards lange slangen om de aarde vochtig en het gras groen te houden. In de zomer van 2014 waren de gebruikte slangen echter te kort om het hele terrein te bereiken. Toevallig liet men het onvoltooide deel van de binnenste steencirkel uitdrogen. Wanneer archeologische elementen lange tijd in de grond zijn begraven, hebben ze invloed op de snelheid waarmee gras erboven groeit, zelfs lang nadat ze zijn verdwenen. De droge zomer van 2014 onthulde de vage contouren van de ontbrekende megalieten, wat bewijst dat Stonehenge ooit een volledige cirkel was geweest.

Stonehenge was een structuur met meerdere doelen. Het was een astronomisch observatieapparaat dat werd gebruikt om, voorafgaand aan hun optreden, bepaalde perioden in de jaarlijkse cyclus te voorspellen waarin de energieën van de aarde het sterkst werden beïnvloed door de zon, de maan en de sterren. Het was een tempel waarin festivals werden gehouden in die energetische periodes bepaald door astronomische waarnemingen. Het was een structuur gebouwd met bepaalde soorten stenen, geplaatst volgens heilige geometrie, die fungeerde als een soort batterij voor het verzamelen, concentreren en uitstralen van de aardse energieën van de plek.