Toegangspoort tot Hazrat Shah Jalal, Sylhet, Bangladesh (Vergroten)
Shah Jalal ad-Din al-Mujarrad al Naqshbandi, in de volksmond bekend als Hazrat Shah Jalal (1271 - 1346), is een zeer geliefde soefi-heilige in Bangladesh. Geboren als Shaikh Makhdum Jalal ad-Deen bin Mohammed, werd hij later liefkozend omgedoopt tot Shaikh-ul-Mashaikh Hazrat Shah Jalal al-Mujarrad (de achternaam betekent "de vrijgezel", vanwege zijn celibaat).
De geboortedatum en -plaats van Shah Jalal zijn onduidelijk. Verschillende tradities en folklore suggereren verschillende mogelijkheden. Een aantal geleerden beweert dat hij in 1271 werd geboren in Konya, Turkije, de zoon van een Turkse islamitische geestelijke, die een tijdgenoot was van de beroemde Perzische dichter en soefi-heilige Rumi. Shah Jalal werd opgevoed en opgevoed door zijn oom van moederskant, Syed Ahmed Kabir, in Mekka. Hij blonk uit in zijn studie, werd a Hafiz (iemand die de Koran ter nagedachtenis heeft opgedragen), en bereikt Kamaliyat (spirituele perfectie) na 30 jaar leren en mediteren. Zijn biografie werd voor het eerst opgenomen in het midden van de 16e eeuw door Shaikh 'Ali (overleden 1562), een afstammeling van een van de metgezellen van Shah Jalal. Volgens het verslag van Shaikh 'Ali werd Shah Jalal geboren in Turkestan in Centraal-Azië, waar hij een spirituele leerling werd van Saiyid Ahmad Yasawi, een van de grondleggers van de Centraal-Aziatische soefitraditie.
Volgens de legende gaf Syed Ahmed Kabir op een dag zijn neef Shah Jalal een handvol aarde en vertelde hem om naar India te reizen, op zoek naar een plek om de introductie van de islam te beginnen waar de grond dezelfde kleur had. Shah Jalal reisde naar het oosten, ontmoette onderweg verschillende soefi-geleerden en arriveerde in 1303 in Sylhet (in het moderne Bangladesh). In de daaropvolgende jaren wijdde Shah Jalal zich aan het propageren van de islam en werd zo beroemd dat de beroemde reiziger Ibn Battuta (1304) -1369) kwam hem in 1345 ontmoeten. Ibn Battuta merkte op dat Shah Jalal in een grot woonde, waar zijn enige waardevolle voorwerp een geit was die hij voor melk hield, en dat veel mensen hem bezochten om leiding te zoeken. Het schrijven van Shah Jalal in zijn reisverslag, de Rihla (The Journey) Ibn Battuta zegt:
'hij werd tot de voornaamste heiligen gerekend en was een van de meest bijzondere mannen. Hij had veel opmerkelijke handelingen verricht en veel gevierde wonderen verricht. Hij bleef de hele nacht staan (in gebed). De bewoners van deze bergen ontvingen de islam uit zijn handen en om die reden bleef hij bij hen. '
De exacte datum van de dood van Shah Jalal wordt besproken, maar Ibn Battuta beweert dat hij stierf op 15 maart 1346. Hij liet geen nakomelingen na en werd in Sylhet begraven in een verdorie (grafheiligdom), dat zich in een buurt bevindt die nu bekend staat als Darga Mahalla. Zijn heiligdom is beroemd in heel Bangladesh, met tienduizenden toegewijden die elk jaar op bezoek komen. 'S Avonds verlichten kaarsen het graf en buiten het heiligdom zijn twee grote vijvers, één gevuld met meerval en de andere met goudvis, die beide als heilig worden beschouwd.
De naam van Shah Jalal wordt sterk geassocieerd met de verspreiding van de islam in Bangladesh en de grootste luchthaven in het land, Hazrat Shah Jalal International, is naar hem vernoemd. Niet ver van het heiligdom van Shah Jalal ligt het heiligdom van Shah Paran, waarvan wordt aangenomen dat hij de neef van Shah Jalal is.
Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.