Feiten van Jeruzalem

Jeruzalem, Israël: algemene feiten over Jeruzalem

• Vanwege het aantal en de diversiteit van de mensen die het als heilig beschouwen, kan Jeruzalem als de heiligste stad ter wereld worden beschouwd.
• Jeruzalem is belangrijk voor het Joodse volk omdat het Ir Ha-Kodesh (de Heilige Stad), het Bijbelse Sion, de Stad van David, de plaats van Salomo's Tempel en de eeuwige hoofdstad van de Israëlitische natie is.
• Jeruzalem is belangrijk voor christenen omdat het de plek is waar de jonge Jezus indruk maakte op de wijzen in de Joodse tempel, waar hij de laatste dagen van zijn bediening doorbracht, en waar het Laatste Avondmaal, de kruisiging en de opstanding plaatsvonden.
• Jeruzalem is belangrijk voor moslims omdat de profeet Mohammed hier naar de hemel is opgestegen. Na de heilige plaatsen Mekka en Medina is Jeruzalem de derde meest heilige plaats van de islam.
• Hoewel zeer beladen met intense religieuze toewijding en bezocht door talloze pelgrims en wijzen, is Jeruzalem ook geteisterd door dertig eeuwen oorlogvoering en strijd.
• Jeruzalem is een heilige plaats met een rijke en oude geschiedenis.

Geschiedenis van Jeruzalem

• De vroegste sporen van menselijke nederzettingen in de omgeving van Jeruzalem dateren uit de late Chalcolithische en vroege bronstijd (3000 v.Chr.). Opgravingen hebben aangetoond dat er een stad bestond aan de zuidkant van de berg Moria, ook wel Tempelberg genoemd. De naam van deze stad was Urusalim, een woord dat waarschijnlijk van Semitische oorsprong is en dat blijkbaar 'Stichting van Shalem' of 'Stichting van God' betekent.
• Rond 1000 vGT werd Urusalim gevangen genomen door David, de stichter van het gezamenlijke koninkrijk van Israël en Juda, en werd het de hoofdstad van het Joodse koninkrijk. In de vroege omzwervingsjaren van de Israëlieten werd hun meest heilige object, de Ark van het Verbond, periodiek tussen verschillende heiligdommen verplaatst, maar na Davids verovering van Urusalim werd de Ark rond 955 vGT naar die stad verplaatst. De ark was een draagbaar heiligdom met daarin de twee stenen tafelen van de wet die de profeet Mozes op de berg Sinaï had ontvangen. David doopte zijn stad om tot Jeruzalem, wat 'Stad van de Vrede' betekent in het Hebreeuws, en koos de berg Moria als locatie voor zijn toekomstige tempel.
• De berg Moriah werd om andere redenen al als heilig beschouwd. Men geloofde ook dat het de plek was waar Abraham een ​​altaar had gebouwd waarop hij zich voorbereidde om zijn zoon Isaak te offeren. Op dezelfde plaats verzamelde de patriarch Jacob steen van het altaar waarop zijn vader Isaac zou worden geofferd, en gebruikte deze steen als kussen om de nacht op de rots te slapen. Bij het ontwaken uit een visionaire droom, zalfde Jacob het stenen kussen met olie die hij uit de hemel had ontvangen en de steen zonk vervolgens diep in de aarde om de eerste steen te worden van de grote tempel die later door Salomo zou worden gebouwd. Deze heilige plek staat bekend als Bethel, wat 'poort of huis van de hemel' betekent.
• De Eerste Tempel van de Joden werd gebouwd tijdens het bewind van Davids zoon, Salomo. De bouw van de tempel duurde zeven jaar en werd voltooid in 957 vGT. Kort na de bouw van de tempel dwong Nebukadrezar II van Babylon de Joden tot ballingschap, verwijderde hun tempelschatten in 604 v.Chr. en 597 v.Chr. en verwoestte uiteindelijk de tempel volledig in 586 v.Chr.
• In 539 vGT veroverde Cyrus van Perzië Babylon en stond de Joden toe naar Jeruzalem terug te keren. De wederopbouw begon en de Tweede Tempel was voltooid in 515 vGT. Deze tempel bevatte echter niet de Ark van het Verbond, aangezien dat heilige object ergens vóór de plundering door Nebukadrezzar was verdwenen.
• De datum van de verdwijning van de Ark en de daaropvolgende verblijfplaats is een mysterie voor archeologen, historici en bijbelgeleerden. Er zijn verschillende mogelijkheden naar voren gebracht, waaronder de verborgen tunnels onder de tempel van Salomo; de Kerk van St. Maria van Zion in Axum, Ethiopië; en een kasteel van de Tempeliers in Frankrijk.
• Gedurende de volgende vijf eeuwen, na de tijd van Cyrus van Perzië, werd Jeruzalem veroverd door Alexander de Grote, bestuurd door Hellenistische, Egyptische en Seleucidische rijken en beleefde het af en toe periodes van Joodse vrijheid.
• In 64 vGT veroverde de Romeinse generaal Pompeius Jeruzalem, waarmee verschillende eeuwen Romeinse overheersing inluidde. Gedurende deze periode herbouwde en breidde Herodes de Grote (regeerde 37 v.Chr. – 4 n.Chr.) de Tweede Tempel en creëerde de beroemde Westelijke Muur (ook wel de Klaagmuur genoemd) als onderdeel van de ondersteunende structuur voor de vergrote Tempelberg.
• In 6CE droegen de Romeinen het bestuur van Jeruzalem over aan een reeks bestuurders die bekend staan ​​als procureurs, van wie de vijfde, Pontius Pilatus, opdracht gaf tot de executie van Jezus. Gedurende de volgende twee eeuwen kwamen de Joden twee keer in opstand tegen hun Romeinse onderdrukkers, de stad Jeruzalem leed enorm en de Tweede Tempel werd afgebroken in 70 GT.
• In het jaar 135 GT begon de Romeinse keizer Hadrianus met de bouw van een nieuwe stad, Aelia Capitolina genaamd, op de ruïnes van het oude Jeruzalem. Op de plaats van de vernietigde Joodse tempel bouwde Hadrianus een tempel voor de god Jove (de Griekse Jupiter), maar deze tempel werd zelf afgebroken door de Byzantijnen nadat het rijk christelijk werd.
• De bekering tot het christendom van de Byzantijnse keizer Constantijn (306-337 CE) en de bedevaart van zijn moeder, keizerin Helena, naar Jeruzalem in 326 CE luidde een van de meest vreedzame en welvarende tijdperken van de stad in. Volgens christelijke legendes ontdekte keizerin Helena de overblijfselen van het 'Ware kruis van de kruisiging' op de plaats van de opstanding op Calvarieberg. Geleerden geloven echter dat deze zogenaamde 'vondst' van de relikwieën een verhaal is dat om politieke redenen is verzonnen door Constantijn en zijn moeder, en dat de kruisrelikwieën hoogstwaarschijnlijk zijn vervaardigd, net als zoveel andere relikwieën tijdens de vroeg- en middeleeuwse christelijke tijd. . Hoe het ook zij, Helena's bedevaart en de koninklijke steun van Constantijn maakten de bouw van vele christelijke heiligdommen in de stad mogelijk.
• De belangrijkste van de christelijke heiligdommen was de kerk van het Heilig Graf. Deze kerk markeerde de plaats van de opstanding en werd al snel de allerheiligste plaats in het hele christendom. Voltooid in 335 CE, werd de grote basiliek blijkbaar gebouwd op de fundamenten van een eerder Romeins heiligdom gewijd aan de godin Aphrodite. Het was tijdens dit prachtige tijdperk van kerkbouw dat de traditie van christelijke bedevaarten naar Jeruzalem begon.
• De meest bezochte bedevaartsoorden waren Bethlehem, waar Jezus werd geboren; Golgatha, de plaats van zijn vermeende kruisiging (en waar volgens de legende de schedel van Adam is begraven); de Kerk van het Heilig Graf; en de Olijfberg, waar Jezus (zogenaamd) naar de hemel opsteeg. De christelijke verheerlijking van Jeruzalem ging door tot 614 GT toen de Perzen de stad binnenvielen, veel van haar inwoners doodden en talloze kerken en kloosters verwoestten.
• Na een korte periode van Perzische heerschappij veroverde de moslimkalief Umar Jeruzalem in 638, zes jaar na de dood van Mohammed. Kort na zijn bezetting van de stad reinigde Umar de Tempelberg, bouwde een kleine moskee en wijdde de plaats aan de islamitische eredienst. Het meest imposante bouwwerk dat de moslims in Jeruzalem vonden, was de kerk van het Heilig Graf. Vlakbij begonnen de Arabische veroveraars een spectaculairder bouwwerk te bouwen, de Rotskoepel, niet alleen om de suprematie van de islam te verkondigen, maar ook om ervoor te zorgen dat het christendom de nieuwe volgelingen van de islam niet zou verleiden. De gekozen locatie was precies dezelfde rots waar eerder de Jupiter-tempel van de Romeinen had gestaan ​​en daarvoor de twee tempels van de Joden.
• Er was nog een andere reden voor de islamitische verering van deze specifieke plaats, een belangrijkere dan de politieke opportuniteit om de heilige plaats van een andere religie toe te eigenen. Een bepaalde passage in de Koran verbindt de profeet Mohammed met Jeruzalem en de Tempelberg. Die passage, de zeventiende soera, getiteld 'The Night Journey', vertelt dat Mohammed 's nachts werd gedragen 'van de heilige tempel naar de tempel die het verst verwijderd is, waarvan we het gebied hebben gezegend, opdat we hem onze tekenen zouden kunnen tonen... Het moslimgeloof identificeert de twee tempels die in dit vers worden genoemd als zijnde in Mekka en Jeruzalem (de islamitische naam voor Jeruzalem is eigenlijk al-Kuds, wat de heilige stad betekent).
• Volgens de overlevering was Mohammeds mystieke nachtreis in het gezelschap van de aartsengel Gabriël en reden ze op een gevleugeld paard genaamd El Burak, dat volgens de islamitische hadith-traditie een gevleugeld, paardachtig wezen was dat "kleiner was dan een muilezel, maar groter dan een ezel." Ze stopten kort bij de berg Sinaï en Bethlehem, stapten uiteindelijk uit op de Tempelberg in Jeruzalem, en ontmoetten daar Abraham, Mozes, Jezus en andere profeten, die Mohammed voorging in gebeden. Gabriël begeleidde Mohammed vervolgens naar de top van de rots, die de Arabieren as-Sakhra noemen, waar een ladder van gouden licht materialiseerde. Op deze glinsterende schacht steeg Mohammed op door de zeven hemelen naar de aanwezigheid van Allah, van wie hij instructies ontving voor zichzelf en zijn volgelingen. Na zijn goddelijke ontmoeting werd Mohammed door Gabriël en het gevleugelde paard teruggevlogen naar Mekka, waar hij voor zonsopgang aankwam.

Rotskoepel

• Op deze heilige plaats, in het Arabisch bekend als Haram al Sharif, bouwde de 9e kalief, Abd al-Malik, tussen 687 en 691 de grote Rotskoepel. Naast de associatie met de 'Nachtreis' van Mohammed, werd ook Jeruzalem gekozen als de locatie van dit eerste grote werk van islamitische architectuur om politieke redenen.
• Vaak ten onrechte de Moskee van Umar genoemd, de Rotskoepel, in het Arabisch bekend als Qubbat As-Sakhrah, is niet een moskee voor openbare aanbidding, maar eerder een mashhad, een heiligdom voor pelgrims. Grenzend aan de koepel is de Al-Aqsa-moskee waar moslims hun gebeden doen.
• De Rotskoepel, ontworpen door Byzantijnse architecten in opdracht van de kalief, was het grootste monumentale gebouw in de vroege islamitische geschiedenis en is vandaag de dag nog steeds een van de meest sublieme voorbeelden van artistiek genie dat de mensheid ooit heeft voortgebracht (de Grote Moskee van Damascus, een echte moskee, is de oudste bewaard gebleven monumentale moskee).
• De koepel is 20 meter hoog, heeft een diameter van 10 meter en de ondersteunende structuur, gemaakt van lood, was oorspronkelijk bedekt met puur goud (het echte goud is in de loop der eeuwen verwijderd en de koepel is nu gemaakt van geanodiseerd aluminium). De heilige eerste steen wordt omringd door zestien bogen die vroeger afkomstig waren van verschillende kerken in Jeruzalem, die werden verwoest tijdens de Perzische bezetting van de stad in 614 na Christus.
• De moslims die aan de macht waren voor en tijdens de bouwperiode van de Koepel hadden het christendom en het jodendom getolereerd, waardoor pelgrims van beide religies vrijelijk de heilige stad konden bezoeken. Dit tijdperk van vreedzaam samenleven eindigde echter in 969, toen de controle over de stad overging op de Fatimidische kaliefen van Egypte (een radicale en enigszins intolerante sjiitische sekte) die systematisch alle synagogen en kerken verwoestten.
• In 1071 versloegen de Seltsjoekse Turken de Byzantijnen, verdreven de Egyptenaren als meesters van het Heilige Land en sloten de lang bestaande pelgrimsroutes af. Het verbod op christelijke bedevaarten door deze minder tolerante moslimheersers maakte West-Europa boos en werd een bijdragende oorzaak van de kruistochten, een reeks invasies die culmineerden in de verovering van Jeruzalem in 1099.
• Van 1118 tot 1127 groef een groep van negen Fransen, bekend als de oorspronkelijke Tempeliers, op onder de El-Aqsa-moskee op de plaats van de oude Tempel van Jeruzalem. Volgens de legende hebben ze een enorme rijkdom aan ongemunt goud, verborgen schatten en de Ark van het Verbond teruggevonden.
• Het christelijke koninkrijk duurde bijna 90 jaar, gedurende welke tijd de Rotskoepel werd omgevormd tot een christelijk heiligdom en de naam Templum Domini kreeg (wat Tempel van de Heer betekent), de kerk van het Heilig Graf werd herbouwd en hospices en kloosters werden gesticht. De stad werd opnieuw heroverd door de moslims in 1187, werd geregeerd door de Mamlukes van de 13e tot 15e eeuw (met uitzondering van de korte periodes van christelijke overheersing in 1229-1239 en 1240-1244) en de Turken tot de 19e eeuw. De joden, die waren uitgesloten door de christelijke kruisvaarders, keerden vanaf de 13e eeuw terug, tegen het midden van de 19e eeuw was bijna de helft van de stadsbevolking joods, en in 1980 werd Jeruzalem officieel de hoofdstad van Israël.
• Het hele gebied van de oude stad van Jeruzalem is sinds de oudheid belast met de krachtige energie van heiligheid, toewijding en spirituele liefde. Gedurende meer dan drie millennia is de controle over de belangrijkste heilige plaatsen van de stad vaak verschoven tussen de religies van het jodendom, het christendom en de islam.
• De energie of aanwezigheid van het heilige in Jeruzalem wordt echter niet gemonopoliseerd door een van deze religies, maar geeft aanleiding tot elk van hen. En deze heilige aanwezigheid, voorbij de opgelegde beperkingen van dogma's, filosofie of politiek, heeft de wonderbaarlijke eigenschap dat ze zich in de loop van de tijd ophoopt en in intensiteit toeneemt. De heilige rots van de berg Moria was eerst een Jebusitische plaats van aanbidding, daarna de locatie van de Joodse tempels, vervolgens het heiligdom van de Romeinse god Jupiter, later bekroond door de Rotskoepel van de moslim, vervolgens overgenomen door de christenen, en nog later weer een moslimschrijn. Deze zelfde continuïteit van heilig gebruik vond ook plaats op de plaats van de Kerk van het Heilig Graf, die vóór het christelijke gebruik de locatie was van een tempel van Aphrodite.
• Naast de hierboven besproken sites, worden de volgende plaatsen ook veel bezocht door pelgrims in de Heilige Stad. Voor de Joden zijn de meest eerbiedwaardige locaties de berg Zion, de traditionele plaats van het graf van koning David, en de westelijke muur, waar het resterende deel staat van Herodes' uitbreiding van het Tempelplein in de 1e eeuw voor Christus.
• Vrome christelijke pelgrims bezoeken de veertien stations van de Via Dolorosa, of 'Weg van Smarten'. Op deze route, de heiligste christelijke verkeersader ter wereld, beleeft de pelgrim symbolisch de gebeurtenissen van Jezus' lijden opnieuw. Daarnaast zijn er het heiligdom van de Hemelvaart op de top van de Olijfberg, de tuin van Gethsemane en de berg Sion, de plaats van het Laatste Avondmaal. In de Rotskoepel, onder de oude heilige steen, bevindt zich een grotachtige crypte die bekend staat als Bir el-Arweh, de Bron der Zielen. Volgens de oude folklore (niet islamitisch) zijn hier soms de stemmen van de doden te horen samen met de geluiden van de rivieren van het paradijs.
• Hedendaagse reizigers en pelgrims in Israël kunnen kaarten van Jeruzalem kopen en deze zijn uiterst nuttig voor het vinden van de heilige plaatsen van het jodendom, het christendom en de islam.

Ark des verbonds

• Britse onderzoeker Graham Hancock. In zijn rijk gedetailleerde boek, The Sign and the Seal, presenteert Hancock bewijs dat de ark door Joodse priesters uit de tempel van Salomo werd verwijderd tijdens het bewind van de afvallige koning Manasse (687-642 v.Chr.). De Ark werd vervolgens tweehonderd jaar verborgen in een Joodse tempel op het Egyptische heilige eiland Elephantine in de Nijl.
• De ark werd later naar Ethiopië gebracht, naar het eiland Tana Kirkos in het Tana-meer, waar hij meer dan 800 jaar bleef totdat hij naar de stad Axum, de hoofdstad van het Axumitische koninkrijk, werd gebracht. Toen dat koninkrijk na 331 n.
• Auteur Laurence Gardner schrijft in zijn boek Lost Secrets of the Sacred Ark dat hij het niet eens is met de beweringen van Hancock en stelt dat de Axumite Ark “Manbara tabot genoemd, eigenlijk een kist is die een vereerde altaarplaat bevat die bekend staat als een tabot. De realiteit is dat, hoewel de Axum-kist van een bepaalde culturele betekenis kan zijn in de regio, er manbara tabotat (meervoud van tabot) is in kerken over de hele breedte van Ethiopië. De tabotat die ze bevatten zijn rechthoekige altaarplaten, gemaakt van hout of steen. Het is duidelijk dat de gewaardeerde manbara-tabot van Axum van aanzienlijk heilig belang is en volgens taalkundige definitie is het inderdaad een ark – maar het is niet de bijbelse Ark van het Verbond, noch iets wat er ook maar enigszins op lijkt.”
• Andere bronnen die door Laurence Gardner zijn onderzocht, geven aan dat de ark van het verbond verborgen was onder de tempel van Salomo ten tijde van koning Josia (597 v.Chr.) Om niet in beslag te worden genomen door Nebukadnezar en de Babyloniërs. In zijn Mishneh Torah uit 1180 vertelde de Spaanse filosoof Moses Maimondes dat Salomo een speciale schuilplaats voor de ark had gebouwd in tunnels diep onder de tempel.
• De profeet Jeremia, de zoon van Hilkia die de hogepriester van Jeruzalem werd, was de aanvoerder van de tempelwacht van Hilkia. Voorafgaand aan de invasie van Nebukadnezar, droeg Hilkia Jeremia op om zijn mannen de Ark van het Verbond, samen met andere heilige schatten, te laten opbergen in de gewelven onder de tempel.
• Meer dan 1700 jaar later bracht een groep van negen Fransen, bekend als de oorspronkelijke Tempeliers, de jaren 1118 tot 1127 door met opgravingen onder de El-Aqsa-moskee op de plaats van de oude Tempel van Jeruzalem. Ze haalden, naast een enorme rijkdom aan onbewerkt goud en verborgen schatten, de ware Ark van het Verbond terug. Hoewel het bestaan ​​en de exacte locatie van deze ark momenteel niet bekend is, werden de Tempeliers al snel een van de machtigste religieuze en politieke instellingen in middeleeuws Europa.

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.