Quarantal, het klooster van de verleiding, Israël
Om pelgrimsoorden in de christelijke traditie te bespreken, is het belangrijk om eerst een onderscheid te maken tussen die plaatsen buiten het 'Heilige Land' van het Midden-Oosten en dergelijke binnen dat algemene territorium. Christelijke bedevaartsoorden buiten het Heilige Land worden als heilig beschouwd vanwege verschillende redenen, waaronder: de aanwezigheid van relikwieën toegeschreven aan Christus, Maria of de twaalf apostelen; vanwege 'verschijningen' van Jezus of vaker Maria; vanwege wonderen toegeschreven aan de heilige familie of verschillende engelen; of vanwege de associatie van een of andere christelijke figuur.
Christelijke pelgrimsoorden in het Heilige Land worden echter als heilig beschouwd vanwege hun directe associatie met het werkelijke leven van Jezus. Of Jezus ooit op deze plaatsen aanwezig was of niet, is een onderwerp van intens wetenschappelijk debat. Bepaalde bekrompen theologen en fundamentalistische christenen kunnen op basis van hun geloof op het feit van de zaak staan. Historici leggen echter uit dat er nauwelijks historisch bewijs is om de zaak te onderbouwen. De evangeliën van het Nieuwe Testament worden niet als historisch nauwkeurige documenten beschouwd, aangezien ze veel tekenen van meervoudig auteurschap, latere toevoegingen en veranderingen en belangrijke interne tegenstrijdigheden vertonen.
Zesendertig mijl ten oosten van Jeruzalem ligt de oude stad Jericho. Een paar kilometer ten noordwesten van Jericho ligt de Berg der Verleiding, het traditionele tafereel van de verleiding van Christus. Het evangelie van Johannes laat het verhaal weg, maar de andere evangeliën (Marcus 1:12-13, Mattheüs 4:1-11, Lukas 4:1-13) zijn het erover eens dat Jezus, nadat hij door Johannes was gedoopt, veertig dagen vastte in de bergen , gedurende welke tijd hij zowel door de duivel werd verleid als geleid door de geest van god. De evangeliën van Matteüs en Lucas presenteren een dramatische dialoog tussen Jezus en de duivel, waarin Jezus drie voorstellen van de duivel resoluut verwerpt met citaten uit Deuteronomium (6:13, 6:16, 8:3). Hoewel de vromen geloven dat deze verhalen autobiografische verslagen zijn van zijn ervaringen, was Jezus zelden autobiografisch in zijn leringen, en bovendien duidt de literaire vorm van deze verhalen eerder op reflectieve gedachten over Jezus dan op verslagen van hem. Naar alle waarschijnlijkheid zijn de verhalen vrome, fantasierijke illustraties die bedoeld zijn om te laten zien dat Jezus een periode van eenzaamheid en vasten doormaakte, gedurende welke tijd hij nadacht over zijn capaciteiten en zich voorbereidde op zijn openbare bediening.
De Arabische naam voor de berg is 'Quarantal', een verbastering van het Franse quarantena, een periode van veertig dagen. De eigenlijke plaats van de eenzame meditaties van Jezus is een kleine grot 170 meter de steile kant van de berg op. Hoewel er mogelijk eerder op de locatie is gebouwd, bouwde St. Chariton de eerste bekende kapel in 340 na Christus. De grot en de kapel worden voorafgaand aan de kruistochten zelden genoemd als bedevaartsoord, maar tijdens en na de kruistochten werden ze veel bezocht. In 1874 verwierf een Grieks-orthodoxe sekte de berg en in 1895 werd er een klein klooster boven de grot gebouwd. De foto toont het deel van de grot waar Jezus sliep, bad en mediteerde. De grot wordt tegenwoordig nog maar zelden bezocht en is daarom een heerlijke plek om een paar uurtjes stille contemplatie door te brengen.
Andere heilige plaatsen in het leven van Christus:
Kapel van de geboorte van Christus, Bethlehem, Israël
Kapel van Maria, klooster van Almuharraq, Egypte
Kapel van het Heilig Graf, Jeruzalem, Israël
Aanvullende informatie van gerelateerd belang:
Van Stad van God, door EL Doctorow
Pagels, werkend van de rollen ontdekt in Nag Hammadi in Egypte in 1945, vindt dat de vroege christenen diep verdeeld waren tussen degenen die een kerk voorstelden volgens de apostolische successie op basis van een letterlijke interpretatie van de opstanding van Jezus, en degenen die de opstanding verwierpen behalve als een spirituele metafoor voor gnosis emotioneel, mystiek bereikt, als kennis boven gewone kennis, een perceptie onder of boven de dagelijkse waarheid ... Dus er was een machtsstrijd. Gnostisch en synoptisch betwist met concurrerende evangeliën. De gnostici, die zeiden dat er geen kerk nodig was, geen priester, geen episcopaat, werden onvermijdelijk geleid, zonder organisatie, gezien hun opvattingen. Hoewel de institutionalistische christenen begrijpelijkerwijs bezorgd waren dat hun vervolgde sekte een netwerk nodig had om te overleven, met regels van orde en gemeenschappelijke strategieën om te overleven, bijvoorbeeld het concept van martelaarschap, gecreëerd om iets positiefs te maken van hun verschrikkelijke vervolging, het is ook waar dat de strijd om Jezus een strijd om de macht was, dat het idee van een daadwerkelijke opstanding, dat de institutionalisten naar voren brachten en de gnostici belachelijk maakten, autoriteit gaf voor het kerkelijk ambt, en dat de strijd om Jezus te definiëren en zijn woorden te heiligen, of interpretaties van zijn woorden door anderen, waren pure politiek, zo gepassioneerd of aanbiddelijk als het kan zijn geweest, en dat met de wens om het gezag van Jezus voort te zetten, voortgaand in de Reformatie en de oprichting van de protestantse sekten, waarin een soort resterende gnosis was wordt voorgesteld uit protest tegen de sacramentele accumulatie van een kerkelijke bureaucratie, wat nu het christendom is, met alle weerklank die ik t heeft als een geloof en een rijke en complexe cultuur, is een politieke creatie met een politieke geschiedenis. Het was een politiek triomferende Jezus geschapen uit de conflicten van het vroege christendom, en het is sindsdien een politieke Jezus geweest, vanaf de tijd van de bekering van keizer Constantijn in de vierde eeuw door de lange geschiedenis van het Europese christendom, zoals we de geschiedenis van de katholieke kerk, haar kruistochten, haar inquisities, haar wedstrijden en / of allianties met koningen en keizers, en met de opkomst van de reformatie, de geschiedenis van de actieve deelname van het christendom, in al zijn vormen, aan oorlogen tussen staten en de heerschappij van bevolkingsgroepen . Het is een verhaal over macht.
Van Twaalf Stamstaten, door John Michell, pagina's 158 / 159.
Drie beroemde geboorten hebben van Bethlehem de moederstad van Israël gemaakt. Benjamin, de laatste en meest geliefde van de zonen van Jacob, werd hier geboren, en aan de noordelijke rand van de stad is het graf van zijn moeder, Rachel. Dit graf wordt nog steeds vereerd door joden, moslims en christenen, en het is een plaats van belang voor vrouwen die kinderen willen baren. In Bethlehem werd de herdersjongen David geboren, de jongste zoon van Isaï, en hij werd later door de profeet Samuël erkend als de toekomstige koning van Israël. Duizend jaar later werd een andere afstammeling van Jesse, ook bekend als een herder, geboren in een grot op de heuvel van Bethlehem. Deze gebeurtenis, die samenviel met het begin van het Vissentijdperk, werd gekenmerkt door het verschijnen van een vreemde ster aan de nachtelijke hemel. Het werd waargenomen door oosterse astrologen en drie magiërs verschenen in Jeruzalem, profetieën dat een toekomstige koning van Israël in Bethlehem zou worden geboren, en de leiding van het hemelse licht bracht hen naar de geboorteplaats van Jezus. Het verslag wordt gegeven in Matthew 2 en in Luke 2 is het verhaal van de engelen die aan herders verschijnen om de geboorte van Christus in de stad David aan te kondigen. De Romeinen maakten van de geboortegrot van Christus een heiligdom van Adonis, maar de christelijke legende bleef bestaan en in 326 AD werd de eerste kerk van de geboorte gebouwd over de site. Het werd in prachtige stijl herbouwd in de zesde eeuw en is sindsdien het heiligste heiligdom van het christendom geweest.
Van Mary Magdalene: Verborgen godin van het christendom, door Lynn Picknett, pagina 176, 184.
Zoals we hebben gezien, deelden alle andere stervende en opkomende goden ook Jezus 'verjaardag op de Winterzonnewende, hoewel dit toen de paus eindelijk aankondigde dat Jezus niet op die dag werd geboren, wijdverbreide verbazing veroorzaakte. Het feit dat dit amendement pas zo laat kwam als 1994 is adembenemend. De paus ging echter niet in op dit thema om voor de hand liggende redenen: het zou zijn kudde niet hebben aangetrokken om te weten dat Osiris, Tammuz Adonis, Dionysus, Attis, Orpheus en (sommige versies van) Serapis niet alleen op de Winterzonnewende werden geboren , maar duidelijk ook hun moeders, want hun geboorten vonden ook plaats in bescheiden omstandigheden, zoals grotten, waar ze werden bijgewoond door herders en wijzen die dure symbolische geschenken brachten. Deze heidense goden kregen zeer bekende titels zoals 'Redder van de mensheid' en 'Goede herder'.
.........
Volgens het geaccepteerde verhaal gaf Jezus slechts de vorm van woorden voor één gebed aan zijn discipelen, dat tegenwoordig bekend en geliefd is als het 'Onze Vader' - 'Onze Vader die in de hemel zijt, geheiligd door uw naam' enzovoort, in de bekende woorden van de King James Bible. Toch heeft dit zeer solide christelijke gebed een onverwachte geschiedenis: ondanks het universele geloof van het tegendeel, heeft Jezus de vorm van de woorden niet uitgevonden, want het is slechts een licht gewijzigde versie van een oud gebed tot Osiris-Amon, dat begon: ' Amon, Amon, Amon, die in de hemel zijn ...... en de christelijke manier om het gebed te beëindigen met 'Amen', hoewel het Hebreeuws voor 'zeker' omvat, komt voort uit de Egyptische gewoonte om dit te doen met drie herhalingen van de naam van de god - ' Amon, Amon, Amon.
Van De tweede Messias, door Christopher Knight en Robert Lomas; pagina's 70, 77, 79
In Rome voegden de heidense christenen de mythen van hun oude goden samen met de door Paulus bedachte cultus om een hybride religie te creëren die een grote aantrekkingskracht had op het maximale aantal mensen. Op 20 mei in AD 325 riep de niet-christelijke keizer Constantijn de Raad van Nicea bijeen en werd gestemd over de vraag of Jezus wel of niet een godheid was. De debatten waren krachtig, maar uiteindelijk werd besloten dat de Joodse leider in de eerste eeuw inderdaad een god was.
De oprichting van het geromaniseerde christelijke tijdperk markeerde het begin van de donkere middeleeuwen: de periode van de westerse geschiedenis toen alle lichten uitgingen en bijgeloof de kennis verving. Het duurde tot de macht van de Romeinse kerk werd ondermijnd door de Reformatie.
......
In de tijd voordat Jezus werd geboren, hadden de priesters van de tempel van Jeruzalem twee scholen: een voor jongens en een voor meisjes. De priesters stonden bekend onder titels die de namen van engelen waren, zoals Michael, Mazaldek en Gabriel. Dit was de manier waarop ze de zuivere lijnen van Levi en David bewaarden. Toen elk van de meisjes de puberteit had doorlopen, zou een van de priesters haar zwanger maken van het zaad van de heilige bloedlijn en, eenmaal zwanger, zou ze worden uitgehuwelijkt aan een respectabele man om het kind groot te brengen. Het was de gewoonte dat toen deze kinderen de leeftijd van zeven jaar bereikten, ze werden teruggegeven aan de tempelscholen om door de priesters te worden opgevoed.
Dus, zei de Fransman, was een maagd genaamd Maria bezocht door de priester bekend als 'Angel Gabriel' die haar met kind had. Ze was toen getrouwd met Joseph, die een veel oudere man was. Volgens deze verbale traditie vond Mary het moeilijk om van het leven met Joseph, haar eerste echtgenoot, te genieten, omdat hij te oud voor haar was, maar na verloop van tijd werd ze steeds meer van hem gaan houden en had ze nog vier jongens en drie meisjes.
......
Michael Baigent, Richard Leigh en Henry Lincoln in hun boek Het heilig bloed en de heilige graal, beweerde een organisatie genaamd de Prieure de Sion te hebben geïdentificeerd. Baigent en zijn collega's geloofden dat Jezus het kruis had overleefd en in Frankrijk was gaan wonen, waar hij een gezin had grootgebracht en zijn bloedlijn, die door de Merovingische koningen en de hertogen van Lotharingen kwam, was bewaard door Godfrey de Bouillon die een afstammeling was van Jezus, en zijn bloedlijn tot op de dag van vandaag intact had gehouden.
Van Mary Magdalene: Verborgen godin van het christendom, door Lynn Picknett, pagina 221.
In Het heilig bloed en de heilige graal, Baigent, Leigh en Lincoln suggereren dat de 'sangreal' de 'sang real' zou moeten zijn, of koninklijk bloed, de lijn van heilige koningen die hun voorouders konden traceren tot Maria Magdalena en Jezus Christus. Maar daar is een probleem mee: de vermeende beschermers van die lijn, de Priorij van Sion, zijn dat Johannieten en zou nooit enig verband met Jezus handhaven. Als er enige eerbied wordt gegeven aan een vermeende bloedlijn (hoewel het concept onwerkbaar is, om niet te zeggen ethisch verdacht), is het zeker vanwege haar betrokkenheid, niet de zijne. Zij is de vertegenwoordiger van Isis, de godin van liefde en magie, die de heilige god-koning machtigt. Waarom zou ze van alle vrouwen hunkeren naar de man die ze zalft en verspreidt zijn evangelie in plaats van hun gedeelde geloof in de godin?
Van Uriel's Machine: Uncleing the Secrets of Stonehenge, Noah's Flood and the Dawn of Civilization, door Christopher Knight en Robert Lomas; pagina 325.
Volgens de Bijbel werd Maria zwanger bij de lente-equinox en werd Jezus geboren bij de winterzonnewende (in 7 voor Christus). Haar veel oudere neef, Elizabeth, werd zwanger tijdens de equinox van de herfst en baarde Johannes de Doper tijdens de zomerzonnewende. Dus met deze twee heilige figuren van het Nieuwe Testament zijn alle vier belangrijke punten van het zonnejaar aangegeven.
Belangrijke boeken over de oorsprong en geschiedenis van het christendom.
De oorsprong van het christendom; door Revilo P. Oliver
De bijbelfraude; door Tony Bushby
De kruisiging van waarheid, door Tony Bushby
Samenzwering in Jeruzalem: de verborgen oorsprong van Jezus; door Kamal Salibi
De Heiland redden: heeft Christus de kruisiging overleefd; door Abubakr Ben Ishmael Salahuddin
Christus in Kasjmir; door Aziz Kashmiri
De donkere kant van de christelijke geschiedenis Helen Ellerbe
De verloren magie van het christendom: Celtic Essene Connections; door Michael Poynder
Bloedlijn van de Heilige Graal; door Laurence Gardner
Genesis van de Graal Kings; door Laurence Gardner
Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.