Mt. Ol Doinyo Lengai

Stijgend tot een hoogte van 9717 voet (2962 meter, hoewel deze metingen variëren volgens verschillende wetenschappers), bevindt de symmetrische, steilzijdige en nog steeds actieve vulkaan van Ol Doinyo Lengai zich in de oostelijke Riftvallei in het afgelegen noorden van Tanzania. Het zweeft 6562 meter boven de uitgedroogde en rotsachtige woestijnbodem en wordt beschouwd als het huis van de Masai-god Eng'ai, die af en toe haar toorn signaleert met uitbarstingen en droogte. Uitgesproken oude doyn-yo len-guy, wat 'Berg van God' betekent in de Masai-taal, is het al lang een bedevaartsoord voor de herders van Tanzania, die bidden voor de belangrijkste dingen in hun wereld: regen, vee en gezonde kinderen. In een van de meest voorkomende rituelen leiden Masai-oudsten groepen onvruchtbare vrouwen naar de voet van de berg, waar ze tot Eng'ai bidden om hen te zegenen met kinderen.

Beschreven door geologen en vulkanologen als een klassieker stratovulkaan, het staat bekend om zijn unieke type natrocarbonatiet lava en is als zodanig de enige bekende actieve natrocarbonatietvulkaan op aarde. De huidige kegel, voor het eerst schriftelijk beschreven door Duitse ontdekkingsreizigers tegen het einde van de 19e eeuw en dateert van ongeveer 15,000 jaar geleden, werd pas in 1960 voor het eerst erkend vanwege zijn geologische uniekheid. Natrocarbonatiet-lava's komen uit de aarde bij aanzienlijk lagere temperaturen (ongeveer 500 graden Celsius) dan normale silicaatlava's (ongeveer 1200 graden Celsius) en hun zwakke gloed kan alleen 's nachts worden waargenomen. Vanwege zijn eigenaardige chemische samenstelling is natrocarbonatietlava meer vloeibaar dan silicaatlava, en is het ook zwart of donkerbruin van kleur in plaats van het rood van silicaatlava. Stromende of borrelende lava van natrocarbonatiet lijkt veel op zwarte modder, en vroege bezoekers van de krater zagen het voor zoiets.

De natrocarbonatiet lava van Ol Doinyo Lengai is samengesteld uit mineralen die snel reageren met het water en de zuurstof in de atmosfeer. De donkerbruine of zwarte lava verandert, eerst in grijs en lichtbruin en uiteindelijk in bijna wit. De kleurverandering van zwart naar wit kan binnen enkele maanden optreden en bij regenachtig weer kleurt het lava-oppervlak direct wit. Tegelijkertijd verandert de textuur van het gesteente van hard naar zacht en kruimelig. Er worden nieuwe stromen en vulkanische kegels gevormd, die de oudere overlappen en bedekken, en geleidelijk vult de kraterbodem van de vulkaan zich met steeds jongere lava. Van een afstand nemen niet-geologen soms aan dat de berg bedekt is met sneeuw, maar dit is slechts de ontbonden natrocarbonatiet lava.

Het historische record van uitbarstingen op Ol Doinyo Lengai dateert uit 1883, en stromen werden ook geregistreerd tussen 1904 en 1910 en opnieuw tussen 1913 en 1915. Een grote uitbarsting vond plaats in juni 1917, wat resulteerde in vulkanische as die ongeveer 48 kilometer verderop werd afgezet. Een soortgelijke uitbarsting vond gedurende enkele maanden plaats in 1926 en tussen juli en december 1940, waardoor de as werd afgezet tot aan Loliondo, dat 100 kilometer verderop ligt. Verschillende kleine uitbarstingen van lava werden waargenomen in 1954, 1955, 1958, 1960, 1967, 1983, 1994, 2006, 2007-ongoing.

Elk jaar beklimmen een aantal mensen de Ol Doinyo Lengai. Hoewel het geen technische klim is waarvoor uitrusting nodig is, is het een veeleisende en vaak gevaarlijk steile wandeling waar fitte mensen een hele dag over doen. Er is geen openbaar vervoer naar de berg en daarom is het noodzakelijk om een ​​voertuig met vierwielaandrijving te huren of met een commerciële reisorganisatie in de stad Arusha te gaan. Gezien de afgelegen ligging van de berg en de diep geulde, soms onbegaanbare ravijnen van de lagere hellingen, wordt gesuggereerd dat klimmers gebruik maken van de service van gerenommeerde reisorganisaties zoals Dorobo Safaris in Arusha (dorobosafaris. com). Kamperen in de buurt van de top is mogelijk in de relatief veilige inactieve zuidelijke krater of zelfs in de actieve krater zelf. Reisorganisaties kunnen voor de benodigde kampeeruitrusting zorgen.

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.