Chichen Itza

Hoewel de vroegste archeologische artefacten die tot nu toe in Chichen Itza zijn gevonden, van AD 1 tot 250 dateren, is het waarschijnlijk dat de site op een veel eerder tijdstip is gevestigd. Proto-Maya-stammen hadden al minstens 8000 jaar het vlakke kalkstenen plateau bewoond dat een groot deel van het schiereiland Yucatan uitmaakt. Deze nomadische volkeren zouden zeker de enorme natuurlijke bron hebben ontdekt, genaamd a cenote, waarna de stad Chichen Itza later groeide. Als een Maya sociaal centrum begon Chichen Itza zijn bekendheid te vergroten met de komst van een zeevarend volk in de achtste eeuw. Deze archeologen noemden het Itza door archeologen en koloniseerden eerst de noordelijke kustgebieden van het schiereiland Yucatan en waagden daarna het binnenland. Na hun verovering van de heilige stad Izamal, vestigde de Itza zich in de grote cenote, toen bekend als Wuk Yabnal, wat "Overvloedplaats" betekent. Hun stad werd bekend als Chichen Itza, wat "monding van de bron van de Itza" betekent. Vanaf deze plek werden de Itza Maya snel de heersers van een groot deel van het schiereiland Yucatan.

Mayangeleerden Linda Schele en David Freidel schrijven ons over Chichen Itza:

"Na meer dan duizend jaar succes stortten de meeste koninkrijken van de zuidelijke laaglanden in de negende eeuw in. Na deze omwenteling probeerden de Maya's van de noordelijke laaglanden een andere regeringsstijl. Ze concentreerden hun wereld op een enkele hoofdstad van Chichen Itza. Niet echt heerser over een rijk, Chichen Itza werd een tijd lang de eerste van de vele geallieerde steden in het noorden en de spil van de laagland Maya-wereld. Het verschilde ook van de koninklijke steden ervoor had een raad van vele heren in plaats van één heerser. "

Voorafgaand aan het onderzoek van Schele en Freidel, hield de wetenschappelijke interpretatie van de geschiedenis van Chichen Itza in dat de stad verschillende keren werd bezet door verschillende groepen mensen, beginnend met de Maya's en eindigend met Tolteken-indringers uit de stad Tula in centraal Mexico. Hoewel talloze archeologie- en geschiedenisboeken nog steeds aan deze interpretatie toeschrijven, is nu bekend dat de Maya's Chichen Itza continu bezetten. De Tolteken invloeden gevonden in de kunst en architectuur van bepaalde gebieden van de grote stad waren het resultaat van het beschermheerschap van een kosmopolitische adel betrokken bij de handel met de Tula Tolteken en andere Meso-Amerikaanse volkeren.

De tempel van Kukulkan, de gevederde slang God (ook bekend als Quetzalcoatl aan de Azteken en Tolteken) is de grootste en belangrijkste ceremoniële structuur in Chichen Itza. El Castillo (het kasteel) genoemd door de Spanjaarden, de 90-voet lange piramide werd gebouwd tijdens de 11th tot 13th eeuwen direct op de meerdere fundamenten van eerdere tempels. De architectuur van de piramide codeert precieze informatie over de Maya-kalender. Elk gezicht van de vierzijdige structuur heeft een trap met eenennegentig stappen, die samen met de gedeelde stap van het platform bovenaan optellen tot 365, het aantal dagen in een jaar. Deze trappen verdelen ook de negen terrassen van elke zijde van de piramide in achttien segmenten, die de achttien maanden van de Maya-kalender vertegenwoordigen. De piramide is ook richtingsgericht om de zonnewende en equinoxen te markeren. De assen die door de noordwest- en zuidwesthoeken van de piramide lopen, zijn gericht op het stijgende punt van de zon bij de zomerzonnewende en het instelpunt bij de winterzonnewende. De noordelijke trap was het belangrijkste heilige pad dat naar de top leidde. Bij zonsondergang op de lente- en herfst equinoxen creëert een samenspel tussen het licht van de zon en de randen van de traptreden op de piramide een fascinerende - en zeer korte - schaduwweergave aan de zijkanten van de noordelijke trap. Een gekartelde lijn van zeven in elkaar grijpende driehoeken geeft de indruk van een lange staart die naar beneden leidt naar de stenen kop van de slang Kukulkan, aan de voet van de trap. Grenzend aan het hoofd van Kukulkan leidt een deuropening naar een binnentrap die eindigt bij een klein en zeer mysterieus heiligdom.

Volgens Maya-geleerden Linda Schele en David Friedel waren de massieve piramidale tempels in Chichen Itza, Uxmal, Palenque en vele andere belangrijke Maya-plaatsen symbolische heilige bergen. Schrijven in A Forest of Kings: The Untold Story of the Ancient Maya, Schele en Freidel leggen uit dat:

"Voor de Maya's was de wereld levend en doordrenkt met een heiligheid die vooral geconcentreerd was op speciale punten, zoals grotten en bergen. Het belangrijkste patroon van krachtpunten was door de goden vastgesteld toen de kosmos werd gecreëerd. Binnen deze matrix van heilige landschap, mensen bouwden gemeenschappen die beide versmolten met de door god gegenereerde patronen en een tweede door mensen gemaakte matrix van krachtpunten creëerden.De twee systemen werden als complementair beschouwd, niet als gescheiden ... De wereld van de mens was verbonden met de andere wereld langs de Wacah Chan as die door het centrum van het bestaan ​​liep. Deze as bevond zich niet op één aardse plaats, maar kon op elk punt in het natuurlijke en door de mens gemaakte landschap door ritueel worden gematerialiseerd. Het belangrijkste was dat het werd gematerialiseerd in de persoon van de koning, die het tot stand bracht terwijl hij in de ban was van extatische visioenen bovenop zijn piramide-berg ... Toen nieuwe gebouwen moesten worden gebouwd, voerden de Maya's uitgebreide rituelen uit om beide te beëindigen de oude structuur en bevatten zijn geaccumuleerde energie. De nieuwe structuur werd vervolgens bovenop de oude gebouwd en, toen het klaar was voor gebruik, voerden ze uitgebreide inwijdingsrituelen uit om het tot leven te brengen ... De effecten van deze rituelen waren zo krachtig dat de objecten, mensen, gebouwen en plaatsen in het landschap waarin het bovennatuurlijke materialiseerde, verzamelde energie en werd heiliger bij herhaald gebruik. Dus, toen koningen in de loop der eeuwen tempels op dezelfde plek bouwden en herbouwden, werden de heiligdommen in hen steeds heiliger. De toewijding en extase van opeenvolgende goddelijke koningen die in die heiligdommen opofferden, maakte het membraan tussen deze wereld en de Andere Wereld steeds dunner en plooibaarder. De voorouders en de goden gingen door dergelijke portalen in de levende monarch met toenemende faciliteit. Om dit effect te versterken, repliceerden generaties van koningen de iconografie en sculpturale programma's van vroege gebouwen door opeenvolgende tempels gebouwd over dezelfde samenhang ... Terwijl de Maya's de patronen van macht in tijd en ruimte exploiteerden, gebruikten ze ritueel om de gevaarlijke en krachtige energieën die ze loslieten. Er waren rituelen die de verzamelde kracht van objecten, mensen en plaatsen bevatten wanneer ze niet langer actief in gebruik waren. En omgekeerd, toen de gemeenschap ervan overtuigd raakte dat de macht was verdwenen uit hun stad en regerende dynastieën, liepen ze gewoon weg. "

Recente studies in Chichen Itza door archeoastronomen hebben aangetoond dat andere structuren, naast de Piramide van Kukulkan, significante astronomische uitlijningen hebben. De vensters in het unieke cirkelvormige gebouw dat bekend staat als de Caracol, werden bijvoorbeeld gepositioneerd om in lijn te liggen met de belangrijkste posities van de planeet Venus, met name de uitersten aan de zuidelijke en noordelijke horizon. Een ander fascinerend, hoewel zelden besproken, mysterie in Chichen Itza betreft de vreemde akoestische anomalieën die waarneembaar zijn op het grote balveld en de tempel van Kukulkan. Woorden zachtjes gefluisterd aan het ene uiteinde van het grote balveld (het meten van 545 voet lang bij 225 voet breed) zijn duidelijk hoorbaar helemaal aan het andere uiteinde en een enkele klap of schreeuw in het midden van het balveld produceert negen verschillende echo's . Bezoekers hebben ook commentaar geleverd op een nieuwsgierig akoestisch fenomeen in de piramide van Kukulkan, waar het geluid van een handgeklap wordt teruggekaatst als het tjirpende geluid van de Quetzal-vogel, de heilige vogel geassocieerd met zowel de naam van de piramide als zijn godheid Kukulkan / Quetzalcoatl . Raadpleeg de onderstaande rapporten voor meer informatie over deze akoestische raadsels.

Het schiereiland Yucatan waar Chichen Itza zich bevindt, is een kalksteenvlakte, zonder rivieren of beken. De regio is pokdalig met natuurlijke zinkgaten, cenotes genaamd, die de grondwaterspiegel blootstellen aan de oppervlakte. Een van de meest indrukwekkende is de Cenote Sagrado, die 60 meter in doorsnee is, en steile kliffen die zo'n 200 meter lager naar de grondwaterspiegel dalen.

De Cenote Sagrado was een bedevaartsoord voor oude Maya-mensen die, volgens etnohistorische bronnen, offers zouden brengen in tijden van droogte. Archeologisch onderzoek ondersteunt dit omdat duizenden objecten van de bodem van de cenote zijn verwijderd, waaronder materiaal zoals goud, jade, obsidiaan, schelp, hout, stof, evenals skeletten van kinderen en mannen.

Mayan Ruins and Unnexplained Acoustics, door Wayne van Kirk;

www.mm2000.nu/sphinxw.html

Een archeologische studie van Chirped Echo uit de Maya-piramide van Kukulkan in Chichen Itza, door David Lubman
www.ocasa.org/MayanPyramid.htm

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.

Reisgidsen over Mexico

Martin beveelt deze reisgidsen aan 

Chichen Itza Feiten

Aanvullende informatie over Chichen Itza op oude wijsheid.