Grote Sfinx, Egypte

De Sfinx, Giza Plateau, in de buurt van Caïro, Egypte
De Sfinx, Gizeh Plateau, nabij Caïro, Egypte (Vergroten)

Het grootste monumentale beeldhouwwerk in de oudheid, de Sfinx, is uitgehouwen uit een enkele steenrug van 240 meter lang en 73 meter hoog. De kop, die een duidelijk andere structuur heeft dan het lichaam en veel minder ernstige erosie vertoont, is een natuurlijk voorkomende uitloper van harder gesteente. Om het onderlichaam van de Sfinx te vormen, werden enorme steenblokken gedolven uit de basisrots (en deze blokken werden vervolgens gebruikt in het kernmetselwerk van de tempels direct voor en ten zuiden van de Sfinx). Hoewel een paar koppige egyptologen nog steeds beweren dat de Sfinx in de 66e dynastie werd gebouwd door de farao Chephren (Khafre), geeft een steeds groter wordende hoeveelheid bewijsmateriaal, zowel archeologisch als geologisch, aan dat de sfinx veel ouder is dan de 20e dynastie en alleen werd gerestaureerd door Chefren tijdens zijn regering. Er zijn geen inscripties op de Sfinx, of op een van de tempels die ermee verbonden zijn, die bewijs leveren van constructie door Chepren, maar de zogenaamde 'Inventory Stele' (ontdekt op het Gizeh-plateau in de 4e eeuw) vertelt dat de farao Cheops - de voorganger van Chephren - een tempel naast de Sfinx liet bouwen, wat natuurlijk betekent dat de Sfinx er al was en dus niet door Chephren kon zijn gebouwd.

Een veel hogere leeftijd voor de Sfinx is gesuggereerd door RA Schwaller de Lubicz, gebaseerd op geologische overwegingen. Schwaller de Lubicz merkte op, en recente geologen (zoals Robert Schoch, hoogleraar geologie aan de Universiteit van Boston) hebben bevestigd, dat de extreme erosie op het lichaam van de Sfinx niet het gevolg kon zijn van wind en zand, zoals algemeen wordt aangenomen, maar eerder het gevolg was van water. Geologen zijn het erover eens dat Egypte in het verre verleden te maken heeft gehad met ernstige overstromingen. Winderosie kan niet plaatsvinden wanneer het lichaam van de Sfinx bedekt is met zand, en de Sfinx verkeert al bijna de hele afgelopen vijfduizend jaar in deze toestand - sinds de vermeende tijd van de bouw in de 4e dynastie. Bovendien, als door de wind meegevoerd zand inderdaad de diepe erosie van de Sfinx had veroorzaakt, zouden we verwachten bewijs van een dergelijke erosie te vinden op andere Egyptische monumenten die van vergelijkbare materialen zijn gebouwd en gedurende een vergelijkbare tijd aan de wind zijn blootgesteld. Maar het feit is dat zelfs op constructies die meer zijn blootgesteld aan het door de wind meegevoerde zand, er minimale effecten van erosie zijn, aangezien het zand weinig meer heeft gedaan dan het oppervlak van de bewerkte stenen schoonschuren.

Bijkomend bewijs voor de hoge leeftijd van de Sfinx kan misschien worden aangegeven door de astronomische betekenis van zijn vorm, namelijk die van een leeuw. Ongeveer elke tweeduizend jaar (2160 om precies te zijn), en vanwege de precessie van de equinoxen, komt de zon op de lente-equinox op tegen de stellaire achtergrond van een ander sterrenbeeld. De afgelopen tweeduizend jaar is dat sterrenbeeld Vissen de Vis geweest, symbool van het christelijke tijdperk. Voorafgaand aan het Vissentijdperk was het het tijdperk van Ram de Ram, en daarvoor was het het tijdperk van Stier de Stier. Het is interessant om op te merken dat tijdens het eerste en tweede millennium voor Christus, ongeveer het Ram-tijdperk, ram-georiënteerde iconografie gebruikelijk was in het dynastieke Egypte, terwijl tijdens het Taurus-tijdperk de stierencultus opkwam in het Minoïsche Kreta. Misschien gebruikten de bouwers van de Sfinx eveneens astrologische symboliek bij het ontwerpen van hun monumentale sculptuur. De hierboven besproken geologische vondsten geven aan dat de Sfinx ergens vóór 10,000 v.

De Sfinx, Giza Plateau, in de buurt van Caïro, Egypte
De Sfinx, Gizeh Plateau, nabij Caïro, Egypte (Vergroten)

Verdere ondersteuning voor deze enorme ouderdom van de sfinx komt van een verrassende lucht-grondcorrelatie, bewezen door geavanceerde computerprogramma's zoals Skyglobe 3.6. Deze computerprogramma's zijn in staat om nauwkeurige beelden te genereren van elk deel van de nachtelijke hemel, gezien vanuit verschillende plaatsen op aarde op elk moment in het verre verleden of de toekomst. Graham Hancock legt uit in Heaven's Mirror dat "Computersimulaties aantonen dat in 10,500 v.Chr. De constellatie van Leo de zon ondervond op de lente-equinox-dwz een uur voor zonsopgang in dat Epoch Leo in dat Epoch zou het oosten hebben achtergelaten in de plaats waar de Sun in de plaats in de plaats in de plaats zou gaan. redelijkerwijs wordt beschouwd als zijn eigen hemelse tegenhanger. "

De voorgaande bespreking betekent dat het monumentale beeldhouwwerk van de Sfinx mogelijk heeft bestaan ​​in een tijd waarin (volgens de heersende archeologische theorie) er geen beschavingen op aarde waren en de mens nog niet verder was geëvolueerd dan de levensstijl van jager-verzamelaars. Deze kwestie is zo radicaal dat wetenschappelijke terughoudendheid bij het erkennen ervan begrijpelijk is. Als de Sfinx inderdaad zo oud is, dan moeten hedendaagse aannames over de ontwikkeling van de beschaving volledig worden herwerkt en moet de raadselachtige kwestie van Plato's Atlantis zeer serieus worden overwogen.

Lezers die geïnteresseerd zijn in deze kwestie, zeker zo fascinerend als het mysterie van de Grote Piramide, worden aangemoedigd om de volgende boeken te raadplegen:

  • De sleutel van de reiziger tot het oude Egypte; door John Anthony West
  • Slang in de lucht; door John Anthony West
  • Vingerafdrukken van de goden; door Graham Hancock
  • Hemelse spiegel; door Graham Hancock
  • De boodschap van de sfinx; door Robert Bauval en Graham Hancock
  • Voyages of the Pyramid Builders; door Robert Schoch
  • Goden van Eden; door Andrew Collins

Napoleon bij de Grote Sfinx in 1798



De Grote Sfinx begin 1900
Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.

Voor meer informatie:

De feitenpagina van de Grote Sfinx

http://www.sacred-destinations.com/egypt/giza-sphinx

 

Reisgidsen over Egypte

Martin beveelt deze reisgidsen aan 

De feitenpagina van de Grote Sfinx

De grote Sphinx-kaart

De grote Sphinx-kaart