Heilig meer van Takht-e Suleiman
Takht-e Suleiman (de 'troon van Salomo'), gelegen in een bergachtig gebied in het noordwesten van Iran en 42 kilometer ten noorden van het dorp Takab, is een van de meest interessante en raadselachtige heilige plaatsen in Iran. De setting en landvormen moeten zeker de mythische verbeelding van de archaïsche geest hebben geïnspireerd. Gelegen in een kleine vallei, in het midden van een platte stenen heuvel die twintig meter boven de omringende landen uitsteekt, ligt een klein meer van mysterieuze schoonheid. Schitterend helder maar donker als de nacht vanwege de diepte, wordt het water van het meer gevoed door een verborgen bron ver onder de oppervlakte. Plaatsen als deze stonden in legendarische tijden bekend als poorten naar de onderwereld, als verblijfplaatsen van aardgeesten.
Archeologische studies hebben aangetoond dat er sinds ten minste het eerste millennium voor Christus menselijke nederzettingen in de directe regio bestonden, met de vroegste bouwresten op de heuvel van het meer uit de Achaemeniaanse cultuur (1-559 voor Christus). Gedurende deze periode werd de vuurtempel van Adur Gushasp (Azargoshnasb) voor het eerst gebouwd en werd het een van de grootste religieuze heiligdommen van het zoroastrianisme, dat gedurende bijna duizend jaar functioneerde via drie dynastieën (Achaemenian, Parthian, Sassanian). In de vroege Sassanische periode van de 330e eeuw na Christus werd het hele plateau versterkt met een massieve muur en 3 torens. In latere Sassanische tijden, vooral tijdens het bewind van Khosrow-Anushirvan (38-531 AD) en Khosrow II (579-590 AD), werden aan de noordkant van het meer uitgebreide tempelfaciliteiten gebouwd om de grote aantallen pelgrims die naar het heiligdom van buiten de grenzen van Perzië. Na de nederlaag van het leger van Khosrow II door de Romeinen in 628 na Christus, werd de tempel vernietigd en nam het belang ervan als bedevaartsoord snel af. Tijdens de Mongoolse periode (624-1220) werd een reeks kleine gebouwen opgetrokken, meestal aan de zuid- en westkant van het meer, en deze lijken eerder te zijn gebruikt voor administratieve en politieke dan voor religieuze functies. De site werd om onbekende redenen in de 1380e eeuw verlaten en is de afgelopen 17 jaar gedeeltelijk opgegraven door Duitse en Iraanse archeologen.
Ruïnes van Takht-e Suleiman
Ruïnes van Takht-e Suleiman
Voor meer informatie:
Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.
