Hermit's stenen hutten, Skellig Michael
Acht mijl van Ballinskelligs Bay voor de punt van het schiereiland Iveragh ligt het eiland Skellig Michael, een van de meest raadselachtige en afgelegen heilige plaatsen van heel Europa. Een fascinerende zaak van Skellig Michael is dat het de meest westelijke heilige plaats is langs een lange rij oude pelgrimsoorden die van West-Ierland door Frankrijk, Italië en Griekenland lopen en vervolgens naar Mt. Carmel in Palestina. Deze lijn, ook wel de Apollo / St. De Michael-as was duizenden jaren vóór de komst van het christendom bekend en verbond de vereerde heilige plaatsen van St. Michael's Mount, Mont St Michel, Bourges, Perugia, Monte Gargano, Delphi, Athene en Delos.
Legendarische verslagen van Skellig geven het belang aan in heidense tijden. De mythische vroege indringers van Ierland, de Tuatha de Danaan, vertellen over Milesius wiens zoon Irr rond 1400 voor Christus op Skellig werd begraven. Een andere legende spreekt over Daire Domhain, een 'koning van de wereld', die op het eiland verbleef. Over de oorsprong van de Keltische kloosternederzetting is weinig bekend. Lokale kennis associeert het met St. Fionan, de heilige van Kerry, terwijl andere bronnen suggereren dat de eerste monniken Kopten waren die op de vlucht waren voor de Romeinse en Byzantijnse vervolging in de 6e eeuw. De eerste bekende historische verwijzing naar het eiland stamt uit het einde van de 5e eeuw toen de koning van Munster, achtervolgd door de koning van Cashel, naar Skellig vluchtte. Een andere vroege vermelding van Skellig is te vinden in de Annalen van Innisfallen van 823 na Christus, waarin staat: "Skellig werd geplunderd door de heidenen en Eitgal (de abt) werd weggevoerd en hij stierf aan honger aan hun handen." Vanaf het begin van de 9e eeuw plunderden de Vikingen herhaaldelijk het klooster en doodden veel van de inwoners. De monniken hielden het echter vol en legenden vertellen dat in 993 na Christus de Viking Olav Trygvasson, die later de koning van Noorwegen werd en het christendom in dat land introduceerde, werd gedoopt door een kluizenaar op Skellig Michael. De site werd uiteindelijk ergens in de 13e eeuw verlaten en veel van de monniken verhuisden naar het klooster van Ballinskelligs op het vasteland.
Het kleine cluster van zes 'bijenkorfhutten', twee oratoria en kleine terrassen bevindt zich 714 voet boven zeeniveau, na een steile klim van 600 stenen treden. Op het zuiden gericht en beschut tegen de wind, was de site geliefd bij kluizenaars en monniken die ver van het normale leven wilden leven. Terwijl de leistenen rotshutten van buiten rond lijken, zijn hun binnenkant rechthoekig met naar binnen gebogen muren om een stomp dak te vormen en zijn er planken en slaapplatforms ingebouwd in de muren. Terrassen rond de hutten en oratoria werden gebruikt om groenten te verbouwen, die samen met vis uit de oceaan en vogeleieren de belangrijkste voedselvoorziening van de monniken waren. Er zijn drie putten op het eilandje, waarvan de oppervlakte slechts 44 hectare is. Op een rotsachtige rots hoger op de zuidelijke top van Skellig, genaamd 'Needle's Eye', is een ander oratorium, vandaag ontoegankelijk, dat de voorkeur geniet als pelgrimsoord, zelfs nadat de monniken in de 13e eeuw vertrokken.
Het is interessant om stil te staan bij de identiteit van St. Michael, de patroonheilige van Skellig. St. Michael, bijna altijd afgebeeld als het doden van een 'draak' met een zwaard, is de christelijke heilige die de zielen van de waardigen naar de hemel droeg. Geleerden hebben commentaar geleverd op de overeenkomst tussen de Keltische notie van de 'Eilanden van de Gezegende' waar de geesten van overleden personen naar de andere wereld reisden en de latere toewijding van Skellig aan St. Michael. In dit verband is het belangrijk te vermelden dat een Duitse bron uit de 13e eeuw beweert dat Skellig de laatste locatie was van de strijd tussen St. Patrick en de giftige slangen en duivels die Ierland teisterden. Met behulp van St. Michael, de 'drakendoder' (draken gelijk aan slangen in oude mythologieën), hebben we een duidelijke indicatie van oude volksherinneringen over de onderdrukking van de heidense wegen door de nieuwe religie van het christendom.
Eiland Skellig Michael
Hermit's stenen hutten, Skelling Michael
Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.