Patmos

Een van de oorspronkelijke twaalf, of Dodecanese, Griekse eilanden, Patmos is rijk aan zowel geschiedenis als natuurlijke schoonheid. Het kleine, heuvelachtige eiland (34.6 vierkante kilometer) werd al in 500 voor Christus bevolkt door Doriërs, daarna de Ionen en vervolgens de Romeinen uit de 2e eeuw voor Christus. De vroegst bekende tempels op het eiland waren het heiligdom uit de 4e eeuw voor Christus van de godin Diana en een tempel van Apollo. Geleerden vermoeden dat de naam Patmos kan zijn afgeleid van Latmos of Mt. Latmos van Turkije, waar de godin werd aanbeden (Diana is de Romeinse naam voor Artemis, Apollo's zus). Tijdens de Romeinse heerschappij raakte het eiland in verval, nam de bevolking af en werd het eiland gebruikt als verbanningsoord voor criminelen en politieke en religieuze onruststokers. In 95 na Christus werd Johannes de Theoloog - een van de twaalf discipelen van Jezus - op het eiland in ballingschap gestuurd. St. John bleef achttien maanden op het eiland en woonde in een grot onder de tempel op de heuveltop van Diana. In deze grot bestaat een spleet, of een klein gat in de rotswand, waaruit een reeks orakelboodschappen werden uitgegeven die Prochoros, een leerling van St. Johannes, heeft overgeschreven als het bijbelse hoofdstuk van Openbaringen. Tijdens zijn verblijf in de heilige grot, nu bekend als de Heilige Grot van de Openbaring, componeerde St. John ook het Vierde Evangelie.

In 313 na Christus werd het christendom officieel erkend als de religie van het Romeinse rijk en vanaf die tijd verspreidde het nieuwe geloof zich snel over de Griekse eilanden. Het Oost-christelijke rijk Byzantium oefende de controle uit over het eiland Patmos en in de 4e eeuw werden de overblijfselen van het oude heiligdom van de godin Diana gebruikt door monniken om een ​​kerk te bouwen die was gewijd aan Sint-Jan. Deze kerk werd direct gebouwd op de fundamenten van de eerdere tempel van Diana. Ergens tussen de 6e en 9e eeuw werd de kerk verwoest toen het eiland werd onderworpen aan frequente invallen door de Arabieren. Patmos werd verlaten na deze invallen en ging vervolgens de geschiedenis in in 1088 toen een Byzantijnse keizer het eiland aan de monnik Christodolous schonk, wiens bedoeling het was om een ​​klooster te stichten. Gebouwd op de overblijfselen van de oude kerk en het oudere heiligdom van Diana, is het klooster van St. John al meer dan 900 jaar onafgebroken in gebruik. Onderworpen aan invallen door Saracenen en Normandische piraten in de 11e en 12e eeuw, werd het klooster vaak vergroot en versterkt, waardoor het het kasteelachtige uiterlijk kreeg dat het vandaag behoudt. In het klooster bestaan ​​enkele van de oudste en meest nauwkeurige transcripties van vroege Griekse filosofen, waaronder Aristoteles. Het kleine stadje Hora rond het klooster dateert grotendeels uit het midden van de 17e eeuw en de labyrintische straatindeling was doelbewust ontworpen om piraten te verwarren die de stad en het klooster wilden overvallen.

Het is niet de bedoeling van dit essay om het bijbelse hoofdstuk van Openbaringen te bespreken, een tekst die talloze schrapping, toevoegingen en veranderingen heeft ondergaan sinds het veronderstelde schrijven door St. John (sommige daarvan waren het gevolg van de moeilijkheid om Grieks in het Engels te vertalen en andere talen). De auteur wil veeleer de aandacht vestigen op de kwestie van bepaalde plaatsen op aarde waar mensen precognitieve visioenen hebben gezien of berichten over de toekomst hebben ontvangen. Vrijwel alle religieuze tradities van de wereld hebben legendes over dergelijke plaatsen en deze universaliteit wijst op een mysterie dat noch de theologen van die religies, noch de wetenschappelijke gemeenschap tot nu toe hebben kunnen verklaren. Wat is de reden dat sommige mensen, terwijl ze tijd op deze plaatsen doorbrengen, op de een of andere manier naar de toekomst lijken te kijken? Is het de kracht van de lokale aardgeesten, een geofysische anomalie, de aanwezigheid van een goddelijkheid of engel, de spirituele ontwikkeling van de betrokken persoon of een combinatie van al deze factoren? Interessant is dat een gemeenschappelijke noemer die bijna alle precognitieve visioenen en geopenbaarde boodschappen die met dergelijke heilige plaatsen verband houden, hun zorg is (hoe metaforisch dit ook mag worden uitgedrukt) met de voortzetting en bescherming van het leven op aarde. De auteur speculeert over deze kwestie dat de aarde een bewust wezen is dat, voor bijzonder ontvankelijke mensen, informatie communiceert die van belang is voor die mensen en hun gemeenschappen. Tot op zekere hoogte zullen veel van de lezers van deze website dergelijke ervaringen hebben gehad. Of die communicatie nu op een erkende heilige plaats of een persoonlijke krachtplaats komt, of ze nu als berichten komen die relevant zijn voor een individu of de grotere menselijke familie, en of hun bron moet worden geïnterpreteerd als van een engelachtige, aardse of intuïtieve oorsprong, het feit is het valt niet te ontkennen dat wij mensen vaak fungeren als communicatiekanalen voor stemmen en visies buiten onze eigen geest.

Het klooster van St. John boven het dorp Hora,
Eiland Patmos, Griekenland    

Griekenland Reisgidsen

Martin beveelt deze reisgidsen aan