Mt. Kailash

Een grote massa zwarte rotsen die tot meer dan 22,000 voet stijgt, Mt. Kailash heeft de unieke onderscheiding dat het 's werelds meest vereerde heilige plaats is, terwijl het het minst bezocht wordt. De uiterst heilige plaats van vier religies en miljarden mensen, Kailash wordt jaarlijks door niet meer dan een paar duizend pelgrims gezien. Dit merkwaardige feit wordt verklaard door de afgelegen locatie van de berg in het uiterste westen van Tibet. Geen vliegtuig, trein of bus reist ergens in de buurt van de regio en zelfs met robuuste landvoertuigen vereist de reis nog steeds wekenlang moeilijk, vaak gevaarlijk reizen. Het altijd koude weer kan onverwacht verraderlijk zijn en pelgrims moeten alle benodigdheden voor de hele reis bij zich hebben.

Hoe lang komen mensen al naar deze heilige berg? De antwoorden gaan verloren in de oudheid, vóór het aanbreken van het hindoeïsme, jaïnisme of boeddhisme. De kosmologieën en oorsprongsmythen van elk van deze religies spreken van Kailash als de mythische Mt. Meru, de Axis Mundi, het centrum en de geboorteplaats van de hele wereld. De berg was al legendarisch voordat de grote hindoe-epen, de Ramayana en de Mahabharata, werden geschreven. Inderdaad, Kailash is zo diep verankerd in de mythen van het oude Azië dat het misschien een heilige plaats was van een ander tijdperk, een andere beschaving, nu al lang verdwenen en vergeten.

Hindoes geloven dat de berg Kailash de verblijfplaats is van Lord Shiva. Net als veel van de hindoegoden is Shiva een karakter van schijnbare tegenstellingen. Hij was tegelijk de Heer van Yoga en daarom de ultieme verzaker van asceet, maar hij is ook de goddelijke meester van Tantra, de esoterische wetenschap die seksuele vereniging beschouwt als het meest perfecte pad naar spirituele verlichting. Volgens de legende leeft de onsterfelijke Shiva bovenop Kailash, waar hij zijn tijd besteedt aan het beoefenen van yogische boetedoeningen, vreugdevolle liefde bedrijven met zijn goddelijke gemalin, Parvati, en het roken van ganja, het heilige kruid dat in het westen bekend staat als marihuana, Hindoes interpreteren Shiva's gedrag niet als tegenstrijdig echter, maar zie liever in hem een ​​godheid die wijselijk de uitersten van de menselijke natuur heeft geïntegreerd en daardoor de gehechtheid aan een bepaalde, en beperkte manier van zijn heeft overstegen. Voor een hindoe is het om de zware pelgrimstocht naar Kailash te maken en de darshan (goddelijke kijk) van Shiva's verblijfplaats te hebben, het loskomen uit de klauwen van onwetendheid en waanidee.

Kailash is ook heilig voor andere religies. De Jains noemen de berg Astapada en geloven dat dit de plaats is waar Rishaba, de eerste van de vierentwintig Tirthankara's, de bevrijding bereikte. Aanhangers van Bon, de pre-boeddhistische, sjamanistische religie van Tibet, noemen de berg Tise en geloven dat het de zetel is van de Sky Goddess Sipaimen. Bovendien beschouwen Bon-mythen Tise als de aanblik van een legendarische 12e-eeuwse tovenarij tussen de boeddhistische wijze Milarepa en de Bon-sjamaan Naro Bon-chung. Milarepa's nederlaag van de sjamaan verplaatste Bon als de belangrijkste religie van Tibet, en vestigde daarmee stevig het boeddhisme. Hoewel wordt aangenomen dat de Boeddha Kailash in de 5e eeuw voor Christus op magische wijze heeft bezocht, kwam de religie van het boeddhisme pas in de 7e eeuw na Christus Tibet binnen, via Nepal en India. Tibetaanse boeddhisten noemen de berg Kang Rimpoche, de 'Precious One of Glacial Snow', en beschouwen deze als de woonplaats van Demchog (ook bekend als Chakrasamvara) en zijn gemalin, Dorje Phagmo. Drie heuvels die oprijzen in de buurt van Kang Rimpoche, worden beschouwd als de huizen van de Bodhisatvas Manjushri, Vajrapani en Avalokiteshvara.

Pelgrims naar Kailash worden na de moeilijke reis daarheen geconfronteerd met de even zware taak om de heilige top te omzeilen. Dit wandelen rond de berg (met de klok mee voor de boeddhisten, tegen de klok in voor Bon-aanhangers) staat bekend als een Kora of Parikrama en duurt normaal gesproken drie dagen. In de hoop echter extra verdiensten of paranormale krachten te verwerven, zullen sommige pelgrims het tempo van hun beweging variëren. Een enkeling die een geheime ademhalingstechniek toepast die bekend staat als Lung-gom, zal zichzelf in slechts één dag rond de berg rijden. Anderen zullen twee tot drie weken nodig hebben voor de Kora door de hele weg volledige lichaamsdelen te maken. Er wordt aangenomen dat een pelgrim die 108 reizen rond de berg voltooit, verzekerd is van verlichting. De meeste pelgrims naar Kailash zullen ook een korte duik nemen in het nabijgelegen, zeer heilige (en erg koude) Lake Manosaravar. Het woord 'manas' betekent geest of bewustzijn; de naam Manosaravar betekent meer van bewustzijn en verlichting. Grenzend aan Manosaravar ligt Rakas Tal of Rakshas, ​​het Demonenmeer. Bedevaart naar deze grote heilige berg en deze twee magische meren is een levensveranderende ervaring en een kans om enkele van de meest magische landschappen op de hele planeet te bekijken.

Aanvullende opmerkingen over de Tibetaanse bedevaart:

Voor Tibetanen verwijst pelgrimage naar de reis van onwetendheid naar verlichting, van egocentrisme en materialistische preoccupaties naar een diep gevoel van de relativiteit en onderlinge verbondenheid van al het leven. Het Tibetaanse woord voor bedevaart, neyhor, betekent 'rond een heilige plaats cirkelen', want het doel van de pelgrimstocht is minder om een ​​bepaalde bestemming te bereiken dan om door geïnspireerde reizen de gehechtheden en gewoonten van onoplettendheid te overstijgen die het besef van een grotere realiteit beperken ........ Door naar heilige plaatsen te reizen, worden Tibetanen in levend contact gebracht met de iconen en energieën van het tantrische boeddhisme. De Neys, of heilige plaatsen zelf, door hun geologische kenmerken en de daaraan verbonden verhalen van transformatie, herinneren pelgrims voortdurend aan de bevrijdende kracht van de tantrische boeddhistische traditie ....... In de loop van de tijd werden er pelgrimsgidsen geschreven die instructies gaven aan pelgrims die op bezoek waren de heilige plaatsen en verslagen van hun geschiedenis en betekenis. Deze gidsen, neyigs, bekrachtigde Tibet en zijn volk met een heilige geografie, een verhalende visie op de wereld geordend en getransformeerd door middel van boeddhistische magie en metafysica.

Kelly, Thomas en Carroll Dunham en Ian Baker; Tibet: Reflections from the Wheel of Life​ Abbeville Press; New York; 1993

Sacred Visions: Early Paintings from Central Tibet
http://www.metmuseum.org/research/metpublications/Sacred_Visions...

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.