Zenkoji-tempel, Nagano

De stad Nagano, gelegen in de westelijke centrale regio van het eiland Honshu, staat voor de meeste niet-Japanners bekend als de locatie van de Olympische Winterspelen van 1998. Voor de Japanners is Nagano echter meer bekend om zijn grote bedevaartsoord, de tempel van Zenkoji, die elk jaar door enkele miljoenen pelgrims wordt bezocht.

Volgens de Zenkoji Engi, een vroege geschiedenis van de Zenkoji-tempel, werd het eerste Boeddhabeeld in Japan daarheen gebracht in 522 na Christus, vanuit het koninkrijk Kudara in Korea. Genaamd de Ikko Sanzon, of het Amida Tathagata-beeld, het is het meest gerespecteerde object van de tempel.

Verpakt als een mummie en opgeslagen in een doos achter het hoofdaltaar, staat het beeld bekend als een Hibutsu, dit is een geheime Boeddha, en het wordt voortdurend verborgen gehouden voor het publieke oog. De geboden van de tempel vereisen de absolute geheimhouding van het beeld en verbieden dat het aan iemand wordt getoond, ook niet aan de hogepriester van de tempel.

Volgens legendes heeft niemand het beeld in 1000 jaar gezien en mochten zelfs 37 generaties Japanse keizers het niet bekijken. Om de geruchten dat de doos leeg was de kop in te drukken, gaf het shogunaat in 1720 echter opdracht aan een priester om het bestaan ​​ervan te bevestigen. Die priester, zo gaat het verhaal, blijft de laatste bevestigde persoon die het beeld heeft gezien. Er is echter een replica van het beeld gemaakt, Zenritsu Honzon genaamd, die eens in de zes of zeven jaar in het openbaar kan worden getoond tijdens een ceremonie genaamd Gokaichō. De meest recente vertoning van dit exemplaar van de Hibutsu vond plaats in 2009.

Het echte beeld heeft een behoorlijke geschiedenis. Het is bekend dat het een voorwerp van geschil werd tussen twee ruziënde clans en in het Naniwa no Horie-kanaal werd gegooid, tijdens een oorlog over de vraag of Japan het boeddhisme moest omarmen of niet. Gered uit het kanaal door Yoshimitsu Honda, uit de provincie Shinano (nu Nagano prefectuur), het werd voor het eerst verankerd in zijn huis in 642. Het heiligdom heette Zenko, naar de Chinese lezing van Yoshimitsu's naam, en dit is de naam die het heeft bleef in de daaropvolgende eeuwen worden genoemd.

De oorspronkelijke locatie van een grotere tempel om het beeld te huisvesten (dat al snel bekend werd als een Hibitsu, of verborgen icoon), lag ten zuiden van de huidige locatie, bij wat nu de drukke winkelstraat van Nakamise-dori is. Deze tempel werd echter talloze keren verwoest door branden in huizen en bedrijven in de buurt - en werd vervolgens elke keer herbouwd met donaties van gelovigen uit het hele land.

In de Sengoku-periode (het midden van de 15e tot de 17e eeuw; ook wel de periode van de Strijdende Staten genoemd, vanwege de gelijkenis met de donkere Middeleeuwen in Europa), toen de Zenkoji verwikkeld raakten in de strijd tussen Uesugi Kenshin en Takeda Shingen, de belangrijkste abt van de tempel was bang dat het opnieuw tot de grond toe zou afbranden. Hij bouwde een nieuwe Zenkoji in wat nu Kofu is, vlakbij waar het nu staat. Er was echter een korte tijd tijdens de Sengoku-periode dat het beeld voor enkele jaren naar een andere locatie werd verplaatst door de grote krijger-leider Toyotomi Hideyoshi (1536-1598). Het werd verplaatst naar de heilige stad Kyoto en vervolgens naar Shinano, voordat het werd teruggebracht naar Nagano. Ten slotte werd tijdens het Tokugawa-shogunaat van de Edo-periode (1603-1868) verordend dat de tempel naar zijn huidige, veiligere locatie moest worden verplaatst. Het huidige gebouw dateert uit 1707 en is 30 meter hoog, 24 meter breed en 54 meter diep, waardoor het een van de grootste houten gebouwen in heel Japan is. Tijdens het Meiji-tijdperk – wat 'verlichte heerschappij' betekent (1868-1912) brachten pelgrims vaak de hele nacht door in de tempel. Tot 1908 hielden nachtelijke rituelen Zenkoji de hele nacht bezig met zingende pelgrims.

De grote populariteit van Zenkoji komt deels voort uit de liberale ontvangst van gelovigen uit alle boeddhistische sekten, inclusief vrouwen, en de belangrijkste ambtenaren zijn zowel priester als priesteres. Het is interessant om op te merken dat, omdat de tempel werd gesticht voordat het boeddhisme in Japan in verschillende sekten werd opgesplitst, hij tot zowel de Tendai- als de Jodo Shu-school van het boeddhisme behoort en mede wordt beheerd door vijfentwintig priesters van de voormalige school. en veertien van de laatste.

Bezoekers komen het grote tempelcomplex binnen via Nakamise-dori Street, door de enorme Nio-mon- en Sanmon-poorten. In de grote zaal van de tempel bevindt het Ikko-Sanzon-beeld zich in een ark links van het centrale altaar, achter een met draken geborduurd gordijn. Rechts van het altaar kunnen bezoekers een trap afdalen naar de Okaidan, een pikzwarte tunnel die dood en wedergeboorte symboliseert en die de dichtstbijzijnde toegang tot het verborgen beeld biedt. In deze gang proberen aanbidders een metalen sleutel aan te raken die aan de rechterkant van de muur hangt om verlichting te krijgen. De metalen sleutel vertegenwoordigt de sleutel tot het westelijke paradijs van de Amida Boeddha. (1)

Het is de moeite waard om kort na de opening bij de tempel aan te komen om de ochtenddiensten en de Ojuzu chodai te observeren, waarbij de priester of priesteres boeddhistische heilige kralen aanraakt op de hoofden van iedereen die in de rij staat.

Net binnen de voordeur van de hoofdtempel staat een een meter hoog houten beeld van Binzuru, een arts die naar verluidt Boeddha's volgeling was en een van de zestien discipelen die zwoer achter te blijven in deze wereld. Hij zou een Bodhisattva (2) worden en naar het land van de onsterfelijken gaan, maar de Boeddha had hem opgedragen op aarde te blijven en goede werken te blijven doen. Bezoekers van de tempel raken het standbeeld van Binzuru aan in de overtuiging dat hij de ziekten kan genezen van getroffen personen die zijn beeltenis aanraken. Het oppervlak van het beeld wordt glad gesleten door de miljoenen bezoekers die het hebben aangeraakt in de hoop dat het kwalen van de overeenkomstige delen van hun eigen lichaam zal genezen. Hoewel het gezicht van het beeld behoorlijk versleten is, is het nog steeds gemakkelijk om zijn vorm te zien.

Direct voor de Zenkoji staat een twee meter hoge metalen wierookbrander en bezoekers wrijven de wierookrook op hun lichaam voor een goede gezondheid en geluk. In de vroege ochtenden houdt een hogepriester of priesteres hier zegenceremonies.

De duivenpopulatie van Zenkoji is beroemd, waardoor de rotan hatto-gurama (duif op wielen) een favoriet Nagano-souvenir is. Lokale bewoners beweren dat de vogels slecht weer voorspellen door op de Sanmon-poort te slapen. Veel bezoekers beweren ook vijf witte duiven te zien in de plaquette boven het centrale portaal, en de vijf korte slagen in de karakters van Zenko-Jo zien er opmerkelijk duifachtig uit.

De grote Niomon-poort bij de ingang van het tempelcomplex heeft twee indrukwekkende Deva-bewakers, waarvan wordt gezegd dat ze de Zenkoji-tempel beschermen tegen vijanden van het boeddhisme.

(1) In de geschriften van de Mahāyāna-school van het boeddhisme. Amitabha is de belangrijkste Boeddha in de Pure Land-sekte, een tak van het boeddhisme die voornamelijk in Oost-Azië wordt beoefend. Volgens deze geschriften bezit Amitābha oneindige verdiensten die het resultaat zijn van goede daden in talloze vorige levens als een Bodhisattva genaamd Dharmakaya. "Amitabha" is te vertalen als "Oneindig Licht", vandaar dat Amitabha vaak "De Boeddha van Oneindig Licht" wordt genoemd.

(2) In het boeddhisme betekent een bodhisattva ofwel "verlicht (bodhi) bestaan ​​(sattva)" of "verlichting-zijn" of, gegeven de Sanskrietvariant met satva in plaats van sattva, "heldhaftig ingestelde (satva) voor verlichting (bodhi). )." Een andere vertaling is "Wijsheid-Zijn". Het is de naam die wordt gegeven aan iedereen die, gemotiveerd door groot mededogen, bodhicitta heeft voortgebracht, wat een spontane wens is om boeddhaschap te bereiken voor het welzijn van alle levende wezens.

Reisgidsen Japan

Martin beveelt deze reisgidsen aan