Boeddhistische bedevaart in India

Ergens in de zesde eeuw v.Chr. Zat een eenzame, dwalende asceet te mediteren onder een schaduwrijke boom in Bodh Gaya en besloot niet op te staan ​​voordat hij de ultieme kennis van spirituele verlichting had bereikt. Zo begon het boeddhisme, een van 's werelds grootste religies en bedevaartstradities.

Historici, religieuze geleerden en verschillende boeddhistische sekten debatteren over het feitelijke geboortejaar van de Boeddha; het kan al in 644 BC of zo laat als 540 BC zijn geweest. Het is echter relatief zeker dat hij werd geboren als Prins Gautama Siddhartha, de zoon van Suddodhana, koning van de Shakya-stam. Zijn geboorteplaats was het bos van Lumbini in de heuvelachtige gebieden van het huidige noordoosten van India en Nepal. Wonderbaarlijke gebeurtenissen omringden zijn geboorte. Wijzen profeteerden dat hij ofwel een krachtige koning zou worden, of, zijn koninklijk leven, een verlicht wezen en religieuze leider afzwerend. Koning Suddhodhana, die de eerste wilde en bang was voor de latere, probeerde zijn zoon te isoleren van religieuze en filosofische zorgen door hem met een leven van gemak en overvloed te omringen. Opgesloten binnen de paleismuren groeide de prins uit tot mannelijkheid en vaderschap die nooit ouderdom, ziekte, armoede of dood had gezien.

Toch zou deze blindheid voor het volledige scala van menselijke ervaringen niet blijven duren. Op een dag waagde de prins zich voorbij de kasteelmuren en zag, getuige van het onvermijdelijke lijden van het menselijk bestaan, de oppervlakkigheid van zijn verwend leven. Metafysische vragen vervulden zijn geest en daarmee de overtuiging dat hij de grote waarheid van het leven moet zoeken en kennen. Zo liet hij op negenentwintigjarige leeftijd de beperkingen van familie en wereldlijke verantwoordelijkheid los om het pad van zelfontdekking te bewandelen.

Volgens de oude tradities van het hindoeïsme zocht Siddhartha spirituele leraren of goeroes. Hij vroeg naar hun kennis en oefende ijverig verschillende yoga's en meditaties uit. Zeven jaren gingen voorbij, de laatste drie in extreme ascese, maar toch had hij zijn doel van verlichting niet bereikt. Eindelijk erkennend dat dergelijke praktijken hem goed hadden gediend maar niet langer geschikt waren, reisde Siddhartha naar de oude heilige bossen van Uruvela (moderne Gaya in Bihar, in Noord-India) met de bedoeling om het oneindige definitief en volledig te realiseren. Geleid door visionaire dromen en in de voetsporen van Krakucchanda, Kanakamuni en Kasyapa, de Boeddha's van drie voorgaande eeuwen, zat Siddhartha onder de Bodhiboom. Hij raakte de aarde aan en riep hem op om getuige te zijn van de talloze deugden van deugd die hem naar deze plaats van verlichting hadden geleid, en kwam in een staat van diepe meditatie. Drie dagen en nachten gingen voorbij en zijn bedoeling werd gerealiseerd. Siddhartha werd de Boeddha, wat de 'Verlichte' betekent.

De Boeddha bracht de volgende zeven weken door in meditatie bij de Bodhiboom. Toen, op verzoek van de god Indra, begon hij te spreken over de grote waarheid die hij zich had gerealiseerd. Zijn eerste preek werd gehouden in Isipatana (moderne Sarnath bij Banaras). Dit eerste discours, vaak "Setting in Motion of the Wheel of Truth" genoemd, presenteerde de vier nobele waarheden en het nobele achtvoudige pad waarvoor het boeddhisme zo beroemd is.

De vier nobele waarheden beweren dat mensen lijden vanwege de vasthoudende aard van de geest. Er is echter een uitweg uit dit lijden, en dat is via de meditatieve oefeningen van het Nobele Achtvoudige Pad. Door deze praktijken krijgt een individu inzicht in hoe zijn of haar lijden wordt veroorzaakt door identificatie met de processen van de geest. Bij het loslaten van een dergelijke identificatie, ontdekt en bevindt zich steeds meer in een reeds bestaande staat van innerlijke vrede.

De Boeddha bracht de rest van zijn leven door rond Noordoost-India en onderwees en richtte monastieke gemeenschappen op voor zowel mannen als vrouwen. Hij stierf op tachtig-jarige leeftijd in het dorp Kusinara (moderne Kushinager, de staat Uttar Pradesh, India), en zijn dood staat bekend als de parinirvana, het 'verder gaan dan het nirvana'. Zijn lichaam werd gecremeerd met een grote ceremonie en de crematie-relikwieën werden in een buitenste pot geplaatst. Kort daarna werden de relikwieën verdeeld in acht porties en deze, samen met de pot waarin ze werden bewaard en de sintels van het crematievuur, werden vervolgens verdeeld onder de heersers van acht gebieden waarin de Boeddha had gereisd en onderwezen. Legenden stellen dat tien stoepa's (boeddhistische reliekschrijnen) werden gebouwd om deze heilige objecten te huisvesten.

De oorsprong van de bedevaart in het boeddhisme is onduidelijk. Sommige geleerden geloven dat boeddhistische bedevaart aanvankelijk een imitatie was van de praktijk onder hindoes, maar later een integraal onderdeel werd van de boeddhistische traditie, en zijn eigen kenmerken aannam. Boeddhisten zelf zijn dol op het citeren van bepaalde passages uit de Mahaparinibbana Sutta waarin de Boeddha zijn belangrijkste leerling, Ananda, vertelt dat er vier plaatsen zijn "... dat een vrome persoon met eerbied moet bezoeken en ernaar moet kijken." Deze vier plaatsen zijn Lumbini, waar hij werd geboren; Bodh Gaya, waar hij realisatie bereikte; Saranath, waar hij zijn eerste leringen gaf; en Kushinager, waar hij stierf.

Hoewel deze plaatsen daadwerkelijke geografische locaties zijn en het toneel zijn van bepaalde gebeurtenissen in het leven van de Boeddha, hebben we geen echt bewijs dat de Boeddha sprak over de bedevaart. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, heeft de Boeddha nooit een van zijn leringen opgeschreven. Welke gegevens we over zijn woorden hebben, zijn uitsluitend afkomstig van de herinneringen van zijn discipelen. Drie maanden na de Paranirvana ontmoetten vijfhonderd van zijn voornaamste discipelen elkaar in een grot in Rajagraha en kwamen bij algemene consensus overeen wat als de belangrijkste leer van de Boeddha moest worden beschouwd. Aanzienlijke meningsverschillen ontstonden onder hen op de fijnere punten van de boodschap van de Boeddha, zoals blijkt uit het feit dat tegen het jaar 100 BC achttien afzonderlijke sekten waren gevormd, elk met zijn eigen interpretatie. De leringen werden samengebracht in wat later bekend werd als de Tripitaka, en ze werden bijna volledig door mond-tot-mondreclame doorgegeven totdat ze zich uiteindelijk in Ceylon in de eerste eeuw voor Christus wilden schrijven.

Ongeacht de authenticiteit van Boeddha's bevelen met betrekking tot bedevaart, de vier bovengenoemde plaatsen werden bekend als de Caturmahapratiharya, of 'De vier grote wonderen' en monniken en pelgrims begonnen hen te bezoeken. Andere plaatsen die verband houden met het leven van de Boeddha werden al snel bedevaartsoorden in de nieuwe religie. Primair onder hen waren de vier locaties van: Rajagraha, waar de Boeddha een gek geworden olifant temde; Sravasti, de site van een gedenkwaardige gebeurtenis die bekend staat als het Miracle of the Pairs; Vaisali, waar apen de Boeddha een geschenk van honing aanboden; en Samkasya, waar de Boeddha afdaalde uit de hemelse gewesten na zijn moeder te hebben onderwezen. Deze acht sites samen stonden bekend als Astamahapratiharyaof 'The Eight Great Wonders'.

Bovendien waren er de plaatsen waar de relikwieën van de crematie van de Boeddha in stupa's waren verankerd (de exacte locaties van deze relikwieplaatsen zijn vandaag onbekend). Na zijn bekering tot het boeddhisme in de derde eeuw voor Christus opende de keizer Ashoka zeven van de oorspronkelijke stoepa's en verzamelde hun overblijfselen. De Asokavadana (verslagen van Asoka) vertellen dat de keizer deze oude overblijfselen in 84,000-porties verdeelde en beloofde een stupa voor elke portie ergens in zijn grote rijk op te richten. Hoewel het zeer onwaarschijnlijk is dat zoveel stupa-reliquaries zijn gebouwd (het aantal heeft eerder een symbolische dan een daadwerkelijke betekenis), heeft Asoka wel een aantal tempels en kloosters gevestigd die belangrijke locaties op het boeddhistische bedevaartcircuit werden.

Belangrijker dan de feitelijke religieuze structuren die Ashoka oprichtte, was de stimulans die hij gaf aan de traditie van boeddhistische bedevaart en daarmee de verspreiding van het boeddhisme over de uitgestrekte Aziatische landmassa. De passie van Ashoka's religieuze ijver in combinatie met de kracht van zijn keizerlijke beschermheerschap bracht zowel een heilige geografie als een bedevaartspraktijk in het Boeddhistische India op gang. Deze tradities zouden in stand worden gehouden door wijzen zoals de 5th- en 7th-eeuwse monniken Fa-hsien en Hsuan-tsang, die behulpzaam waren bij het introduceren van het boeddhisme in China, en de 8th-eeuwse Indiase Tantrische meester, Padmasambhava, die het boeddhisme definitief vestigde Tibet.

Naast de begrafenisrelikwieën die Ashoka in zijn stupa's heeft vastgelegd, begonnen in de loop der eeuwen andere relikwieën van de Boeddha zoals schaafsel uit zijn hoofd en knipsels uit zijn vingernagels te 'verschijnen' of '' ontdekt 'te zijn. de tijd van de levende Boeddha is twijfelachtig.Net zoals valse relikwieën werden vervaardigd door gewetenloze christenen tijdens de Europese middeleeuwen, zo vond de praktijk ook plaats in de boeddhistische wereld.

Veel andere plaatsen werden pelgrimscentra omdat de religie van het boeddhisme langzaam zijn invloed uitbreidde over de uitgestrekte regio's van Azië. Over het algemeen waren er drie primaire categorieën boeddhistische heilige plaatsen die ontstonden in de eeuwen na het paranirvana van Boeddha. Er is geen relatieve rangorde van de heiligheid van deze drie typen (of van de afzonderlijke plaatsen binnen de typen), noch is de ene categorie vóór de andere ontstaan. Eén categorie betreft die plaatsen die vóór de komst van het boeddhisme als heilig werden beschouwd en later in de structuur van de boeddhistische heilige geografie werden opgenomen. Zulke plaatsen kunnen de heiligdommen of heilige bergen van verschillende sjamanistische of proto-religieuze culten zijn geweest, of de kluizenaars van wijzen, yogi's en asceten. Het boeddhisme was vanaf het allereerste begin een proselitiserende religie. De vroege voorstanders en zendelingen, die erop waren gericht bekeerlingen te krijgen, zochten natuurlijk naar die plaatsen en gemeenschappen waar spiritualiteit zich al had gemanifesteerd. Dit was vooral het geval in Tibet, waar talloze Bon-Po heilige plaatsen werden overgenomen door de boeddhisten, en in China, waar bepaalde taoïstische heilige bergen de verblijfplaatsen van boeddhistische bodhisattva's werden.

De tweede categorie van de boeddhistische heilige plaats die ontstond na het overlijden van de Boeddha, waren die plaatsen die verband houden met het leven of de relieken van verschillende wijzen, heiligen en leraren in de boeddhistische traditie, bijvoorbeeld de bekende bedevaartplaats Sanchi in centraal India . De Boeddha heeft deze plaats nooit bezocht, maar relikwieën van twee van zijn voornaamste discipelen, Sariputra en Maudgalyayana, zijn verankerd in de grote stupa.

Een derde type boeddhistische bedevaartsoorden zijn die waarvan de oorsprong is in de manifestatie of verschijning van verschillende goden. Dit type site, dat je zelden tegenkomt in de oudere Hinayana-boeddhistische traditie van Sri Lanka en Birma, komt vrij vaak voor in de Mahayana-traditie zoals die wordt beoefend in Tibet, Nepal, China en Japan.

Bij uitstek onder al deze bedevaartplaatsen, zowel oud als nieuw, is Bodh Gaya, de plaats waar de Boeddha verlichting bereikte. Zoals eerder vermeld, wordt deze site traditioneel beschouwd als de plaats waar de Boeddha's van de drie voorgaande eeuwen ook verlichting hadden bereikt. Er zijn geen archeologische overblijfselen gevonden van structuren uit de tijd van de historische Boeddha; de vroegste tempel lijkt rond 250 voor Christus door keizer Asoka te zijn gebouwd. Dit heiligdom werd in de tweede eeuw na Christus vervangen door de huidige Mahabodhi-tempel, die zelf werd gerenoveerd in AD 450, 1079 en 1157, vervolgens gedeeltelijk gerestaureerd door Sir Alexander Cunningham in de tweede helft van de negentiende eeuw en uiteindelijk volledig gerestaureerd door de Birmese boeddhisten in 1882.

De vierkante, afgeknotte toren van de Mahabodhi steekt 180 voet (54 meter) boven de grond uit. De twee lagere verhalen herbergen heiligdommen die door de eeuwen heen hebben gediend als plaatsen van hulde, rituele praktijken en meditatie. Het bovenste gedeelte wordt bekroond door een stupa met relieken van de Boeddha. In de tempel staat een enorm standbeeld van de Boeddha die naar verluidt meer dan zeventienhonderd jaar oud is. Voor het Boeddha-beeld staat een Shiva Linga die door de grote hindoe-wijze Shankaracharaya is geïnstalleerd. De hindoes geloven dat de Boeddha een van de incarnaties van Heer Vishnu was; aldus is de Mahabodhi-tempel een bedevaartsoord voor zowel hindoes als boeddhisten. Hindoes bezoeken Bodh Gaya sinds tenminste de eigen levensduur van de Boeddha, en vanaf de vijftiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw werd de site beheerd door een geslacht van Shiva-priesters.

Achter de tempel zijn de twee meest vereerde objecten in de hele boeddhistische wereld, de Bodhiboom en daaronder de Vajrasana, of de zetel van de meditatie van de Boeddha. De boom die vandaag staat, hoewel niet de originele, is een afstammeling van de boom die groeit in de tijd van Boeddha. Een kap van die boom werd in de derde eeuw voor Christus naar Sri Lanka gebracht, waar hij nog steeds bloeit op de heilige plaats Anuradhapura. Een jong boompje van die boom werd later teruggebracht naar Bodh Gaya, waar het vandaag nog steeds groeit. De Bodhiboom werd verschillende keren beschadigd, verbrand en omgehakt door fanatieke hindoes, maar volgens de legende spijt het elke keer opnieuw. Rond de boom en het tempelcomplex bevinden zich talloze andere plaatsen die rijk zijn aan de verlichting van de Boeddha. De omgeving van Bodh Gaya heeft sinds de tijd van Boeddha wijzen, yogi's en mediteerders aangetrokken. Zulke spirituele figuren als Buddhajnana, Padmasambhava, Vimalamitra, Nagarjuna en Atisha hebben geleefd en gemediteerd onder de Bodhi-boom.

Voor meer informatie:

• Aanvullende informatie over de Bodhiboom
• Lijst van heilige plaatsen in India

Martin Gray is een cultureel antropoloog, schrijver en fotograaf, gespecialiseerd in de studie van bedevaartstradities en heilige plaatsen over de hele wereld. Gedurende een periode van 40 jaar heeft hij meer dan 2000 bedevaartsoorden in 165 landen bezocht. De World Pilgrimage Guide op sacralsites.com is de meest uitgebreide bron van informatie over dit onderwerp.

India reisgidsen

Martin beveelt deze reisgidsen aan